Հիշել նախագիծը

Լրամշակման փուլում է

«ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ 2015 ԹՎԱԿԱՆԻ ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 25-Ի N 1112-Ն ՈՐՈՇՄԱՆ ՄԵՋ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ ԼՐԱՑՈՒՄՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ» ՀՀ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ՈՐՈՇՄԱՆ ՆԱԽԱԳԻԾ

  • 4 - Կողմ

  • 0 - Դեմ

Ամփոփաթերթում ներառվում են նախագծի վերաբերյալ ներկայացված բոլոր բովանդակային առաջարկությունները, առցանց գրվածները` 2 աշխատանքային օրվա, էլ. փոստով ուղարկվածները` 10 աշխատանքային օրվա ընթացքում

h/h Առաջարկության հեղինակը, ստացման ամսաթիվը Առաջարկության բովանդակությունը Եզրակացություն Կատարված փոփոխությունը
1 2 3 4
1 «Հաշմանդամություն և ներառական զարգացում» ՀԿ 04.11.2018 21:53:53 Նախագիծը հակասում է Հաշմանդամություն ունեցող անձանց իրավունքների մասին ՄԱԿ-ի կոնվենցիային և համանուն կոմիտեի ընդհանուր մեկնաբանություն 5-ին (CRPD/C/GC/5), համաձայն որի՝ «Մեծ կամ փոքր խմբային տները վտանգավոր են հատկապես երեխաների համար, որոնց դեպքում ընտանիքում մեծանալու անհրաժեշտությանն այլընտրանք չկա։ «Ընտանիքի նման» հաստատությունները հաստատություններ են և չեն փոխարինում ընտանեկան խնամքին»։ Նախագծում «Փոքր տուն» հասկացությունը ներառվել է մանկատան մասում, քանի որ երկուսն էլ խնամում են առանց ծնողական խնամքի մնացած երեխաների և իրականացնում են շուրջօրյա խնամք: Եվ տարբերությունը մանկատնից կայանում է նրանում, որ խնամքն այստեղ իրականացվում է ընտանեկան պայմաններին առավել մոտ և փոքր խմբով: «Երեխայի իրավունքների մասին» ՄԱԿ-ի կոնվենցիայի (20 նոյեմբերի 1989 թ.) 20-րդ հոդվածի 3-րդ մասը նշում է ընտանեկան միջավայրից զրկված կամ իր լավագույն շահերի տեսակետից այդպիսի միջավայրում մնալ չկարողացող երեխան ունի պետության կողմից տրամադրվող հատուկ պաշտպանության և օգնության իրավունք: Մասնավորապես, այն, որ երեխայի խնամքը կարող է ներառել, ի թիվս այլ միջոցների նաև խնամակալության սահմանումը, որդեգրումը կամ, անհրաժեշտության դեպքում, երեխաների խնամքի համար նախատեսված համապատասխան հաստատություններում տեղավորելը: Այս կամ այն լուծումն ընտրելիս պատշաճ կերպով հաշվի է առնվում երեխայի դաստիարակության հաջորդայնությունն ապահովելու ցանկալիությունն ու նրա էթնիկական ծագումը, կրոնական ու մշակութային պատկանելությունը և մայրենի լեզուն: Պետական քաղաքականությունը ևս միտված է երեխայի ընտանիքում ապրելու իրավունքի իրացմանը և այս ուղղությամբ իրականացվում են մի շարք միջոցառումներ՝ ցերեկային համայնքային ծառայությունների ընդլայնում, երեխայի և ընտանիքի աջակցության կենտրոնների ստեղծում, խնամատարության ընդլայնում և այլն: Սակայն կան երեխաներ, որոնց խնամքի համար նախատեսված այս այլընտրանքները դառնում են անհնարին: Ուստի պետությունը նման դեպքերի համար որպես առավել մոտ ընտանեկան խնամք նախընտրում է մանկատներից փոքր տուն մոդելը:
2 Հույսի կամուրջ 06.11.2018 14:00:21 Ընդհանուր մեկնաբանություն: Փոխարենը նվազեցնելու (և վերջնականորեն փակելու) երեխաների համար նախատեսված հաստատությունների թիվը, սույն նախագծով դրանք ավելացվում են և սա կապ չունի հաստատությունում բնակվող երեխաների թվի հետ: «Փոքր տունը» չի կարող համարվել այլընտրանք ընտանեկան խնամքին և այն, միևնույն է հաստատություն է: Այն լիովին հակասում է ՄԱԿ-ի որդեգրած սկզբունքներին և ընդունած փաստատթղթերին: (տես https://tbinternet.ohchr.org/_layouts/treatybodyexternal/Download.aspx?symbolno=CRPD/C/GC/5&Lang=en Committee on the Rights of Persons with Disabilities. General comment No. 5 (2017) on living independently and being included in the community (16 c)): Ի դեպ, կապ չունի փոքր տունը նախատեսված է հաշմանդամություն ունեցող անձանց/երեխաների համար, թե՞ այլ խոցելի խմբերի համար: Ստորև մեջբերվում է հատվածը նշված փաստաթղթից՝ անգլերեն և ռուսերեն լեզուներով: (c) Independent living arrangements. …. Although institutionalized settings can differ in size, name and set-up, there are certain defining elements, such as obligatory sharing of assistants with others and no or limited influence over whom one has to accept assistance from; isolation and segregation from independent life within the community; lack of control over day-to-day decisions; lack of choice over whom to live with; rigidity of routine irrespective of personal will and preferences; identical activities in the same place for a group of persons under a certain authority; a paternalistic approach in service provision; supervision of living arrangements; and usually also a disproportion in the number of persons with disabilities living in the same environment. Institutional settings may offer persons with disabilities a certain degree of choice and control; however, these choices are limited to specific areas of life and do not change the segregating character of institutions. Policies of deinstitutionalization therefore require implementation of structural reforms which go beyond the closure of institutional settings. Large or small group homes are especially dangerous for children, for whom there is no substitute for the need to grow up with a family. “Family-like” institutions are still institutions and are no substitute for care by a family; c) Условия для ведения самостоятельного образа жизни. …Специальные учреждения могут различаться по размерам, названию и созданным в них условиям, однако всем им присуще наличие некоторых общих элементов, таких как обязательное распределение помощников между несколькими лицами и отсутствие какого-либо влияния или наличие лишь ограниченного влияния на назначенного соответствующему лицу помощника; изоляция и сегрегация от лиц, ведущих самостоятельный образ жизни в местном сообществе; отсутствие контроля над решениями в повседневной жизни; невозможность выбора человека для совместного проживания; строго установленный распорядок, не зависящий от личных желаний и предпочтений; проведение одинаковых мероприятий для группы лиц в одном месте и под общим контролем; патерналистский подход к предоставлению услуг; надзор за жилищными условиями; как правило, непропорционально высокое число инвалидов, проживающих в стенах одного учреждения. Учреждения могут предоставлять инвалидам некоторые возможности выбора и контроля, однако выбор этот ограничивается определенными сферами жизни и не меняет сегрегационной природы этих учреждений. Таким образом, политика деинституционализации предполагает проведение структурных реформ, которые не ограничиваются закрытием специальных учреждений. Проживание в интернате как в больших, так и в маленьких группах, особенно опасно для детей, для которых ничто не может заменить жизнь в семье. Даже учреждения семейного типа все же являются учреждениями, которые не могут восполнить уход, который человек получает в семье. Սույն նախագիծը սահմանում է երեխաների շուրջօրյա խնամքի նոր մոդել, որը միտված չէ հաստատությունների թվի ավելացմանը: Օրինակ՝ պայմանավորված Վանաձորի մանկատան վերակազմավորման գործընթացով, Վանաձորում Կարիտաս բարեսիրական կազմակերպության կողմից ստեղծված «Փոքր տանը» խնամվում են Վանաձորի մանկատնից տեղափոխված 10 երեխա: