«Հայաստանի Հանրապետության կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարի 2022 թվականի հունիսի 9-ի N 20-Ն հրամանում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարի հրամանի նախագիծը

«Եթե կրկնակի փորձաքննության արդյունքում դասագրքի երաշխավորման վերաբերյալ որոշումը փոփոխվում է, առարկայական հանձնաժողովի՝ համապատասխան բաժինները փորձաքննած մասնագետներն աշխատանքի համար չեն վարձատրվում...» Առաջարկում եմ վերը նշված հատվածում վերանայել չվճարման մասին դրույթը:Նախ,եթե փորձագիտական խմբի կարծիքը և գնահատականը տարակուսելի է,ինչո՞ւ է ձևավորվում նման խումբ,թող լինի այն փորձագետը,որի տված եզրակացությունը վստահելի է և անբեկանելի:Այլապես՝ դա մարդու սահմանադրական իրավունքի ոտնահարում եմ համարում(Աշխատանքային օրենսգիրք,Հոդված 3),և ,վերջապես եթե կատարվել է համապատասխան աշխատանք,ինչի կատարման և պայմանների մասին նախապես ստորագրված է պայմանագիր(այլապես աշխատանքային իրավահարաբերություններ գոյություն չեն ունենա և որևէ փորձագետ չի կատարի մեծածավալ ուսումնասիրություն),ապա դա կդիտվի հակաօրինական,իհարկե նաև անազնիվ,ոչ արդարացի:

Հայաստանի Հանրապետության կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարի 2022 թվականի հունիսի 9-ի N20-Ն հրամանի նախագծում փոփոխությունների և լրացումների առաջարկը կարևորում եմ, քանի որ այն կարող է բարելավել կրթության, գիտության և մշակույթի ոլորտում գործող կարգավորումները՝ դրանց համապատասխանեցնելով ժամանակի և հասարակական պահանջների փոփոխություններին: Առաջարկություն՝ Փոփոխությունները կարող են ավելի արդյունավետ լինել, եթե քննարկվեն նաև ոլորտի մասնագետների ու շահագրգիռ կողմերի հետ, քանի որ նրանց դիտարկումները կարող են նոր մոտեցումներ և լուծումներ առաջադրել, որոնք առավելագույնս կհամապատասխանեն կրթության և մշակույթի ընթացիկ պահանջներին ու մարտահրավերներին:

Իրականացված փոփոխությունները և լրացումները պետք է ներառեն նաև ոլորտի սուբյեկտների միջև ավելի հստակ պատասխանատվությունների և աշխատանքային հարաբերությունների ձևավորում, ինչը կբարձրացնի ծրագրերի և քաղաքականությունների իրականացման արդյունավետությունը: Նման հրամանների մեջ հաճախ հնարավոր չէ ամբողջապես ընդգրկել բոլոր գործողությունների մանրամասները, և սա կարող է հանգեցնել իրավաբանական կամ գործնական անորոշությունների: Մասնավորապես, առաջարկում եմ հավելել որոշակի մեխանիզմներ, որոնք թույլ կտան իրականացնել ավելի խորը մոնիթորինգ և գնահատում՝ ըստ այն դեպքում, թե ինչպես են փոփոխությունները իրագործվում տեղում: Սա կօգնի հասկանալ, թե արդյոք նշված փոփոխությունները արդյունավետ են աշխատում տարբեր կրթական հաստատություններում և թե ինչպիսի միջամտություններ կարող են անհրաժեշտ լինել հետագայում: Ավելի լայն քննարկումներ և մասնագիտական դիտարկումներ ներառող աշխատանքային խմբերի ձևավորումը (այդ թվում՝ ուսուցիչներ, ակադեմիկոսներ, մշակութային գործիչներ և այլն) հնարավորություն կտա ավելի համապարփակ ու պրոֆեսիոնալ մոտեցումներ մշակել, որոնք կունենան հեռահար ազդեցություն Հայաստանի կրթական համակարգի վրա։