17 - За
37 - Против
ՆԱԽԱԳԻԾ
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔԸ
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՀԱՐԿԱՅԻՆ ՕՐԵՆՍԳՐՔՈՒՄ ԼՐԱՑՈՒՄՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ
Հոդված 1. 2016 թվականի հոկտեմբերի 4-ի Հայաստանի Հանրապետության հարկային օրենսգրքի 141-րդ հոդվածի 1-ին մասի 1-ին կետում՝
1) «եկամուտների» բառից հետո լրացնել «և սույն կետով սահմանված դեպքի։» բառերը.
2) լրացնել հետևյալ բովանդակությամբ նոր նախադասություն.
«Ռեզիդենտ ֆիզիկական անձանց համար Հայաստանի Հանրապետությունից դուրս գտնվող աղբյուրներից աշխատանքային կամ աշխատանքների կատարման և (կամ) ծառայությունների մատուցման քաղաքացիաիրավական պայմանագրերի շրջանակում ստացվող եկամուտները չեն համարվում եկամտային հարկով հարկման օբյեկտ, եթե ռեզիդենտ ֆիզիկական անձի կողմից Հայաստանի Հանրապետությունից դուրս գտնվող աղբյուրներից աշխատանքային կամ աշխատանքների կատարման և (կամ) ծառայությունների մատուցման քաղաքացիաիրավական պայմանագրերի շրջանակում հաշվետու տարվա ընթացքում ստացված եկամուտները չեն գերազանցում 12 միլիոն դրամը.»:
Հոդված 2. Եզրափակիչ մաս և անցումային դրույթներ
1. Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակմանը հաջորդող օրվանից և կիրառվում է 2020-2023 թվականների հաշվետու տարիների համար։
2. Սույն օրենքը կիրառվում է, եթե ռեզիդենտ ֆիզիկական անձի կողմից Հայաստանի Հանրապետությունից դուրս գտնվող աղբյուրներից աշխատանքային կամ աշխատանքների կատարման և (կամ) ծառայությունների մատուցման քաղաքացիաիրավական պայմանագրերի շրջանակում ստացված եկամուտները հարկվել են օտարերկրյա պետություններում` այդ պետությունների օրենսդրությանը համապատասխան:
3. Սույն օրենքը չի տարածվում այն ռեզիդենտ ֆիզիկական անձանց նկատմամբ, ովքեր Հայաստանի Հանրապետությունից դուրս գտնվող աղբյուրներից աշխատանքային կամ աշխատանքների կատարման և (կամ) ծառայությունների մատուցման քաղաքացիաիրավական պայմանագրերի շրջանակում եկամուտները ստացել են հեռավար եղանակով՝ Հայաստանի Հանրապետության տարածքում աշխատանքների կատարման կամ ծառայությունների մատուցման դիմաց։
4. Սույն օրենքը չի տարածվում այն ռեզիդենտ ֆիզիկական անձանց նկատմամբ, ովքեր աշխատանքային կամ աշխատանքների կատարման և (կամ) ծառայությունների մատուցման քաղաքացիաիրավական պայմանագրերի շրջանակում եկամուտները ստացել են Կառավարության սահմանած հարկման հատուկ ազատական համակարգեր ունեցող երկրներում (աշխարհագրական տարածքներում) գրանցված (հաշվառված) կազմակերպություններից:
Обсуждалось
26.02.2024 - 12.03.2024
Тип
Закон
Область
Государственные доходы
Министерство
Комитет государственных доходов
Просмотры 2379
Принт11.03.2024
Չհարկել արտասահմանում աշխատանքային կամ քաղիրավական պայմանագրով եկամուտ ստացող ՀՀ ռեզիդենտներին հետևյալ հիմնավորմամբ՝ ՀՀ քաղաքացիները կհայտնվեն թրաֆիքինգի և ոչ լեգալ աշխատանքային գործունեություն ծավալելու ռիսկի տակ՝ իր բոլոր բացասական և անկանխատեսելի հետևանքներով։ Առանց այն էլ դրսում աշխատողների իրավական պաշտպանվածության վիճակը գրեթե զրոյական մակարդակի է։ Չեն կնքի աշխատանքային պայմանագիր և գործատուն պարզապես չի վճարի ոչինչ։
11.03.2024
Չհարկել արտասահմանում աշխատանքային կամ քաղիրավական պայմանագրով եկամուտ ստացող ՀՀ ռեզիդենտներին հետևյալ հիմնավորմամբ՝ ՌԴ-ում վճարվող եկամտային հարկը (13% կամ 30%) դա նույն ՀՀ եկամտահարկը չէ (20%): ՀՀ եկամտահարկում ներառված են սոցիալական հարկեր, այն միասնական եկամտահարկ է, իսկ ՌԴ եկամտահարկը "զուտ եկամտահարկ է"։ ՌԴ-ում բացի 13% եկամտահարկից աշխատողից պահվում է մոտ 30% սոցիալական հարկ (фонд ОМС, пенсионный фонд), հետևաբար միասնական եկամտային հարկի կարգով դիտարկելու դեպքում ՌԴ-ում աշխատող ՀՀ ռեզիդենտը իրականում վճարում է 43% ՀՀ եկամտահարկին համաբնույթ միասնական եկամտահարկ։ Այսինքն՝ կրկնակի հարկում է առաջանում հարկի բնույթային առումով։
11.03.2024
Չհարկել արտասահմանում աշխատանքային կամ քաղիրավական պայմանագրով եկամուտ ստացող ՀՀ ռեզիդենտներին հետևյալ հիմնավորմամբ՝ օրենքը կիրառելի է միայն ԱՊՀ-ում աշխատող ՀՀ ռեզիդենտների հանդեպ։ Այսպիսով՝ ստեղծվում է սոցիալական անհավասարություն՝ Գերմանիայում կամ Իտալիայում եկամուտ ստացող ռեզիդենտը չի հարկվի, որովհետև պետությունը չի իմանա նրա եկամուտները և հարկման բազան, իսկ ԱՊՀ-ում աշխատողինը՝ կիմանա։ Օրենքը հավասար է բոլորի համար և պետք է կիրառելիությունը նույնպես ապահովվի նույն կարգով։ Եթե օրենքի կիրառելիությունը լինելու է սուբյեկտիվ զանգվածի համար, իսկ մյուս զանգվածի համար կիրառելի չէ, ապա օրենքը հակասում է ՀՀ սահմանդրությանը։