Добавить в избранное

Проект принят

«ՊԵՏԱԿԱՆ ՏՈՒՐՔԻ ՄԱՍԻՆ» ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔՈՒՄ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ ԼՐԱՑՈՒՄՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ» ՕՐԵՆՔԻ ՆԱԽԱԳԻԾ

ՀԻՄՆԱՎՈՐՈՒՄ

«ՊԵՏԱԿԱՆ ՏՈՒՐՔԻ ՄԱՍԻՆ» ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔՈՒՄ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ ԼՐԱՑՈՒՄՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ ՕՐԵՆՔԻ ԸՆԴՈՒՆՄԱՆ

1. Ընթացիկ իրավիճակը և իրավական ակտի ընդունման անհրաժեշտությունը.

1.1. Տուրքի դրույքաչափերը

«Պետական տուրքի մասին» ՀՀ օրենքի (այսուհետ` Օրենք) ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ դատարան տրվող հայցադիմումների, դիմումների, դատարանի դատական ակտերի դեմ վերաքննիչ և վճռաբեկ բողոքների համար (այսուհետ` Տուրք) համար պետական տուրքի դրույքաչափերը, չհաշված հետագայում համալրված Տուրքի տեսակները, փոփոխության չեն ենթարկվել «Պետական տուրքի մասին» ՀՀ օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» 1999 թվականի հոկտեմբերի 12-ի ՀՕ-4 օրենքի ընդունումից ի վեր: Արդյունքում Օրենքի գործող դրույքաչափերը չեն արտացոլում  երկրի սոցիալ-տնտեսական հարաբերությունների առկա իրավիճակը: Այսպես, քննարկվող ժամանակահատվածում Հայաստանում էական փոփոխության են ենթարկվել որոշ սոցիալ-տնտեսական ցուցանիշներ, որոնք կարող են դրվել Տուրքի նախատեսվող դրույքաչափերի հաշվարկի հիմքում։ Մասնավորապես,

  • Համաշխարհային բանկի տվյալներով, մեկ շնչին ընկնող համախառն ներքին արդյունքը (այսուհետ` ՀՆԱ) 2000թ.-ին կազմել է 2,660.71 ԱՄՆ դոլար, իսկ 2018թ.-ին` 13,024.688 ԱՄՆ դոլար[1], աճելով 4.89 անգամ,
  • միջին ամսական աշխատավարձը[2] 2000թ.-ի հունվար-նոյեմբեր ամիսների կտրվածքով կազմել է 22,706 դրամ[3], իսկ 2019թ.-ին` 182,673 դրամ[4], աճելով 8.04 անգամ,
  • նվազագույն սպառողական զամբյուղի արժեքը 2004թ.-ի IV եռամսյակի միջին փաստացի գներով կազմել է 29,402.5 դրամ[5], իսկ 2020թ. I եռամսյակի միջին ընթացիկ գներով` 61,390.7 դրամ[6], աճելով 2.8 անգամ,
  • նվազագույն աշխատավարձի չափը 2003թ. դրությամբ կազմել է 13,000 դրամ, իսկ 2020թ.-ին` 68,000 դրամ, աճելով 5.2 անգամ,
  • սպառողական գների ինդեքսը 2020թ.-ին ի համեմատ 2000թ.-ի հունվար ամսվա դրությամբ կազմել է 97.46%[7]` աճելով շուրջ 1.9 անգամ։ Արդյունքում, նշված սոցիալ-տնտեսական ցուցանիշները 2000թ.-ից մինչև 2020 թ.-ի առաջին եռամսյակը աճել են միջինում 4.4 անգամ։

 

Մյուս կողմից, Ֆինանսների նախարարության կողմից տրամադրված տեղեկատվության համաձայն` նախորդ երկու տարիների վիճակագրությունը ցույց է տալիս, որ  արդարադատության իրականացման ծախսերը գերազանցել են դատարանների կողմից հավաքագրված պետական տուրքի գումարները մինչև 4 և ավելի անգամ: Արդյունքում, 2018թ.-ից մինչև 2020թ.-ի առաջին եռմասյակի տվյալներով, «ՀՀ պետական բյուջեի մասին» օրենքներով ՀՀ դատարանների բնականոն գործունեությունն ապահովելու նպատակով ՀՀ դատական դեպարտամենտին հատկացված և փաստացի ծախսված գումարների տարբերությունը միջինում կազմել է մոտ 4 անգամ. 2018թ.-ին փաստացի իրականացված ծախսերը կազմել են 8,936,155,000 դրամ, իսկ եկամուտները` 1,682,304,140  դրամ, 2019թ.-ի փաստացի իրականացված  ծախսերը` 11,974,829,000 դրամ, իսկ եկամուտները` 2,181,408,540 դրամ, իսկ 2020թ.-ի առաջին եռմասյակի կտրվածքով փաստացի իրականացված ծախսերը` 1,947,434,000 դրամ, իսկ եկամուտները` 403,481.95 դրամ:

Կարելի է նաև փաստել, որ, առերույթ, այլ երկրներում Տուրքի չափերը էականորեն տարբերվում են ՀՀ-ում Տուրքերի չափերից[8]: Ըստ այդմ.

- Չեխիայի Հանրապետությունում Տուրքը կազմում է 600 չեխական կրոն (22 եվրո), եթե հայցագինը չի գերազանցում 15,000 կրոնը (546 եվրո), իսկ նշված արժեքը գերազանցելու դեպքում՝ հայցագնի 4%-ը[9]: Իր հերթին, Չեխիայում ամսական կտրվածքով նվազագույն սպառողական զամբյուղի արժեքը կազմում է 126 եվրո[10]: Այսինքն, Տուրքի նվազագույն արժեքը կազմում է նվազագույն սպառողական զամբյուղի շուրջ 17.5%-ը: Այնինչ ՀՀ-ում Տուրքի նվազագույն դրույքաչափը (1,500 դրամ) ներկայումս կազմում է նվազագույն սպառողական զամբյուղի (61,390.7 դրամ) շուրջ 2.4%-ը։

- Ռուսաստանի Դաշնությունում գործում է Տուրքի հաշվարկման աստիճանաբար աճող մեխանիզմ: Մասնավորապես, գույքային բնույթի պահանջների դեպքում, եթե հայցագինը չի գերազանցում 20,000 ռուսական ռուբլին՝ հայցագնի 4%-ի չափով, սակայն ոչ պակաս քան 400 ռուսական ռուբլին[11]: Ընդ որում՝ նվազագույն սպառողական զամբյուղի արժեքը ՌԴ-ում, ըստ որոշ ոչ պաշտոնական աղբյուրների, կազմում է 11,200 ռուբլի[12]: Այսպիսով, ՌԴ-ում Տուրքի նվազագույն դրույքաչափը (400 ռուբլի) կազմում է նվազագույն սպառողական զամբյուղի (11,200 ռուբլի) 3.5%-ը:

- Էստոնիայում սահմանվում է Տուրքի դրույքաչափերի աղյուսակ, ըստ որի, մինչև 350 եվրո հայցագնի դեպքում գանձվում է 75 եվրո Տուրք (հայցագնի շուրջ 21.5%)[13]։ Նվազագույն սպառողական զամբյուղի արժեքը Էստոնիայում կազմում է 144 եվրո[14]: Այսպիսով, Էստոնիայում Տուրքի նվազագույն դրույքաչափը (75 եվրո) կազմում է նվազագույն սպառողական զամբյուղի (144 եվրո) մոտավորապես 52%-ը:

- Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետությունում օրենսդրորեն սահմանվում է Տուրքի հստակ դրույքաչափ՝ կախված հայցագնի արժեքից, որն էլ հետագայում բազմապատկվում է հատուկ գործակցով՝ կախված գործի բնույթից, որը ընդհանուր իրավասության դատարանում գործն ըստ էության քննելու դեպքում կազմում է 3[15]: Այսպիսով, մինչև 300 եվրո հայցագնի դեպքում, տուրքի արժեքը կկազմի 25 եվրո x 3՝ 75 եվրո: Գերմանիայում նվազագույն սպառողական զամբյուղի արժեքը կազմում է 220 եվրո[16]: Այսպիսով, Գերմանիայում Տուրքի նվազագույն դրույքաչափը (75 եվրո) կազմում է նվազագույն սպառողական զամբյուղի (220 եվրո)  34%-ը:

- Ուկրաինայում Տուրքը հաշվարկվում է «կենսաապահովման աշխատավարձ»-ի (прожиточный минимум/living wage) հիման վրա: Ընդ որում` Տուրքի չափը տարբեր է ֆիզիկական և իրավաբանական անձանց համար։ Այսպես, ֆիզիկական անձանց դեպքում այն կազմում է հայցագնի 1%-ը, բայց ոչ պակաս 0.4 կենսաապահովման աշխատավարձից և ոչ ավելի 5 կենսաապահովման աշխատավարձից, իսկ իրավաբանական անձանց համար` հայցագնի 1.5%-ը, բայց որ պակաս 1 կենսաապահովման աշխատավարձից և ոչ ավելի 350 կենսաապահովման աշխատավարձից։ Ընդ որում` 1 կենսաապահովման աշխատավարձը հավասար է 1921 (շուրջ 34,616 դրամ) ուկրաինական գրվնա։ Այսինքն, Տուրքի նվազագույն չափը կազմում է մոտավորապես 13,846 դրամ[17]։

- Ղազախստանում նույնպես Տուրքը հաշվարկվում է կենսաապահովման աշխատավարձի հիման վրա` տարբերակելով դրա չափերը ֆիզիկական և իրավաբանական անձանց համար։ Այստեղ ֆիզիկական անձանցից գանձվող Տուրքը հավասար է հայցագնի 1%-ին, իսկ իրավաբանական անձանց համար` 3%-ին, սակայն Տուրքի նվազագույն չափ սահմանված չէ[18]։

- Վրաստանում Տուրքի չափը սահմանվում է հայցագնի 3%-ի չափով բայց ոչ պակաս քան 100 վրացական լարին, որը հավասար է շուրջ 15,619 դրամի։ Ընդ որում` Տուրքի առավելագույն չափի դեպքում տարբերակում է մտցվում ֆիզիկական և իրավաբանական անձանց համար. մասնավորապես, առաջին ատյանում ֆիզիկական անձանց դեպքում` 3,000 լարի (468,570 դրամ), իրավաբանական անձանց դեպքում` 5,000 լարի (780,950դրամ), վերաքննիչ ատյանում` ֆիզիկական անձանց դեպքում` 5,000 լարի (780,950դրամ), իրավաբանական անձանց դեպքում` 7,000 լարի (1,093,330 դրամ), վճռաբեկ ատյանում` ֆիզիկական անձանց դեպքում` 6,000 լարի (937,140 դրամ), իրավաբանական անձանց դեպքում` 8,000 լարի (1,249,520 դրամ)[19]։

- Բելոռուսիայի Հանրապետությունում Տուրքի չափը հավասար է հայցագնի 5%-ին, սակայն այստեղ Տուրքի նվազագույն և առավելագույն չափերը նշված չեն[20]։

 

1.2. Տուրքի առավելագույն չափը

Ներկայումս Օրենքով սահմանված չեն Տուրքի առավելագույն չափերը առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության դատարանում և վերաքննիչ դատարանում, ինչը հատկապես կարևոր է այն դեպքերում, երբ քննվում են մեծ դրամական պահանջի գործեր, որի դեպքում հայցվորից գանձվող Տուրքի արժեքը կարող է անհամաչափ մեծ լինել։ Հետևաբար, անհրաժեշտություն է առաջանում սահմանել նաև Տուրքի առավելագույն չափերը։ Ընդ որում` միջազգային փորձի ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ մի շարք երկրներ սահմանում են Տուրքի առավելագույն չափը: Օրինակ` Չեխիայում այդ արժեքը հավասար է շուրջ 36,000 եվրոյի[21], ինչը գերազանցում է նվազագույն սպառողական զամբյուղը 280 անգամ, Էստոնիայում՝ 47,900 եվրո[22], ինչը գերազանցում է նվազագույն սպառողական զամբյուղը 332 անգամ, Լեհաստանում՝ 50,000 եվրո[23], ինչը գերազանցում է նվազագույն սպառողական զամբյուղը (148 եվրո[24]) 337 անգամ, Գերմանիայում՝ 270,000 եվրո[25], ինչը գերազանցում է նվազագույն սպառողական զամբյուղը 1,227 անգամ, իսկ Սլովենիայում՝ 20,000 եվրո[26], ինչը գերազանցում է նվազագույն սպառողական զամբյուղը (231 եվրո[27]) մոտավորապես 86.6 անգամ:

 

1.3. Տուրքը սնանկության վարույթում

Ներկայումս առկա է անհամապատասխանություն սնանկության դիմումների համար վճարվող տուրքերի և, օրինակ, դրամական պահանջնով բռնագանձման համար վճարվող տուրքերի չափերի միջև, ինչի արդյունքում սնանկության վարույթը դիտվում է որպես մատչելի բռնագանձման վարույթ և կարող է չծառայել իր նպատակին, եթե պարտատիրոջ պահանջի չափը մեծ է, քանի որ եթե սնանկության դեպքում վճարվելու է ֆիքսված գումար` 500,000 դրամի չափով, ապա բռնագանձման պահանջի դեպքում այդ գումարը կարող է շատ ավելի մեծ լինել՝ կախված հայցագնի չափից։ Ուստի, անհրաժեշտ է վերանայել նաև սնանկության դիմումների համար վճարվող Տուրքի դրույքաչափերը։ Նշվածը հիմնված է նաև Համաշխարհային բանկի փորձագետների հետ քննարկումների վրա, ըստ որոնց, սնանկության գործընթացների համար պետական տուրքի չափը պետք է սահմանել` հաշվի առնելով մի կողմից` արդյո՞ք պարտապանի դեմ դիմումների ներկայացման ընթակարգը պարզ է, մյուս կողմից` առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության դատարանում ներկայացվող դեպքերը: Ներկայացնելով Լեհաստանի օրինակը, որտեղ ցածր պետական տուրքեր նախատեսված լինելու պայմաններում սնանկության վարույթը վերածվել էր միայն պարտապաններին ճնշելու միջոցի և մեխանիզմի, Համաշխարհային բանկի ներկայացուցիչները նշել են, որ առաջին հայացքից Հայաստանում ևս կարող է ծագել նույն խնդիրը, քանի որ ներկայումս ՀՀ-ում նախատեսված է պետական տուրքի ցածր չափ:

Միջազգային փորձի ուսումնասիրությունները վկայում են, որ հիմնականում Տուրքը սնանկության վարույթի համար սահմանված է կայուն դրամական գումարով, սակայն տարբերակված մոտեցում է դրսևորվում ֆիզիկական և իրզավաբանական անձանց համար: Օրինակ`

- ՌԴ-ում ֆիզիկական անձանց համար նախատեսված է 300 ռուբլի, իսկ իրավաբանական անձանց համար` 6,000 ռուբլի:

- Միացյալ Թագավորությունում` Անգլիայում և Վելսում` դիմումի համար 130 ֆունտ ստեռլինգ և սնանկության դեպոզիտ 550 ֆունտ ստեռլինգ, իսկ Հյուսիսային Իռլանդիայում` դատարանի վճար` 144 ֆունտ ստեռլինգ, սնանկության դեպոզիտ` 525 ֆունտ ստեռլինգ:

- Միացյալ Նահանգների նահանգների մեծ մասում, օրինակ` Նևադա նահանգում` 335 դոլար, եթե ներկայացվում է յոթերորդ կետով սահմանված կարգով, և 1,717 դոլար` եթե ներկայացվում է տասնմեկերորդ կետով սահմանված կարգով:

- Լատվիայում` 355.72 եվրո իրավաբանական անձանց համար և 71.14 եվրո ֆիզիկական անձանց համար։

Ավելին, ներկայումս Ազգային ժողովում առաջին ընթերցմամբ ընդունվել է նաև «Սնանկության մասին» ՀՀ օրենքում փոփոխություններ կատարելու մասին նախագիծը[28], որով առաջարկվում է պարտապանի անվճարունակության հատկանիշներից պարտավորության չափի նվազագույն շեմը բարձրացնել` դարձնելով նվազագույն աշխատավարձի երկուհազարապատիկի չափով, ինչը ևս հիմնավորում է սնանկության դիմումներով Տուրքի բարձրացման անհրաժեշտությունը։ Սա կարող է նաև դրական ազդեցություն ունենալ կորոնավիրուսի հետևանքով առաջացած տնտեսական խնդիրների արդյունքում անվճարունակ անձանց սնանկ ճանաչելու գործընթացները հնարավորինս կանխելու առումով:

 

1.4. Տուրքի գծով արտոնությունները

Վերանայման կարիք ունի նաև Տուրքի գծով արտոնությունների համակարգը, հատկապես, Տուրք վճարելուց ազատելու դեպքերը։

  • Մինչ օրս ալիմենտի չափը ավելացնելու վերաբերյալ հայցերով Տուրք գանձելու դեպքերում, երբ խնդիր է առաջանում Տուրքը գանձելու կամ չգանձելու վերաբերյալ, դատարանները առաջնորդվում են Դատարանների նախագահների խորհրդի` 29.01.2003թ. թիվ 129 որոշմամբ։ Հետևաբար անհրաժեշտ է օրենսդրական կարգավորման դաշտ բերել նաև տվյալ դեպքերը։
  • Ներկայումս դատական պրակտիկայում տարակարծիք մեկնաբանություններ են հնչում կապված վարչական դատավարությունում հատուկ վարույթի գործերի դիմաց գանձվող Տուրքի վերաբերյալ։ Հետևաբար, անհրաժեշտ է հստակ սահմանել նաև այս դեպքերը` ըստ անհրաժեշտության որոշ վարույթների դեպքում սահմանելով արտոնություններ։
  • Ներկայումս վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ համապատասխան լիազորված մարմինների ընդունված որոշման դեմ բողոքներով, բացառությամբ ճանապարհային ոստիկանության կողմից ընդունվածների, գործում է Տուրքի վճարման արտոնություն։ Այնինչ, Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ Հայաստանի Հանրապետության օրենսգրքի ուսումնասիրությունը վկայում է, որ առկա են նաև այլ դեպքեր, երբ լիազոր մարմինը ենթարկում է վարչական պատասխանատվության։ Հետևաբար, անհրաժեշտ է վերանայել նաև այս դեպքերը` հիմքում ունենալով այդպիսի արտոնության սոցիալական արդարությունից բխող պահանջը։ Ընդ որում` այս անհրաժեշտությունը սահմանված է նաև ՀՀ կառավարության` 2019թ.-ի հոկտեմբերի 10-ի «Հայաստանի Հանրապետության դատական և իրավական բարեփոխումների 2019-2023 թվականների ռազմավարությունը և դրանից բխող գործողությունների ծրագրերը հաստատելու մասին» թիվ 1441-Լ որոշմամբ (այսուհետ` Ռազմավարություն)։
  • Ներկայումս անձինք ազատված են նաև հարկադիր կատարողների գործողությունները բողոքարկելու վերաբերյալ դիմումներով Տուրքի վճարումից, ինչը շատ դեպքերում հանգեցնում է անհարկի բողոքարկումների՝ խաթարելով դատական ակտերի հարկադիր կատարման գործընթացը։ Ուստի, հիմք ընդունելով նաև Ռազմավարությամ սահմանված նպատակները, հարկ է վերանայել նաև տվյալ դեպքերը` կրկին հիմքում ունենալով այդպիսի արտոնության սոցիալական արդարությունից բխող պահանջը։
  • Ներկայումս օրենսդրորեն հստակ կարգավորված չէ այն հարցը, թե միջանկյալ դատական ակտերի դեմ բողոքների դեպքում Տուրք գանձվում է, թե` ոչ։ Հետևաբար, անհրաժեշտ է օրենսդրորեն կարգավորել նաև նշված խնդիրը։

 2. Առաջարկվող կարգավորման բնույթը.

Վերոնշյալ հիմնավորումները հաշվի առնելով և պայմանավորված Հայաստանում սոցիալ-տնտեսական ցուցանիշների, ինչպես նաև արդարադատության իրականացման ծախսերի աճով՝ «Պետական տուրքի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» օրենքի նախագծով առաջարկվում է՝

1) Տուրքի գործող դրույքաչափերը ավելացնել միջինում մինչև 4 անգամ։ Արդյունքում դրամական պահանջի դեպքում Տուրքի նվազագույն արժեքը կազմում է 6,000 դրամ, որն էլ իր հերթին կազմում է նվազագույն սպառողական զամբյուղի մոտավորապես 9.77 %-ը: Միաժամանակ, նույն սկզբունքով առաջարկվում է վերանայել նաև դրամական պահանջներով հայցադիմումների, դիմումների Տուրքի տոկոսադրույքները, ինչպես նաև Տուրքի գանձման այլ դեպքերը։

2) Տուրքի առավելագույն շեմ սահմանել նվազագույն սպառողական զամբյուղի մոտավորապես 407-ապատիկը՝ 25,000,000 դրամ` ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանում, հաշվարկման հիմքում դնելով ուսումնասիրված երկրների Տուրքի առավելագույն չափերի և նվազագույն սպառողական զամբյուղների հարաբերակցությունը: Ինչպես նաև, նշվածի հիման վրա առաջարկվում է սահմանել Տուրքի առավելագույն չափերը վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանում` 15,000,000 դրամ, և վճռաբեկ դատարանում քաղաքացիական գործերով` 10,000,000 դրամ։

3) սահմանել Տուրքի առավելագույն և նվազագույն չափերը նաև վարչական դատավարության կարգով քննվող գործերի համար։

4) Տարանջատել քաղաքացիական, վարչական և սնանկության վարույթներով Տուրքի դրույքաչափերի վերաբերյալ կարգավորումները` դրանք նախատեսելով միևնույն հոդվածի առանձին մասերում։

4) Վերանայել Սահմանադրական դատարան ներկայացվող դիմումների համար Տուրքի չափերը։

5) Փոփոխության ենթարկել նաև Տուրքի վճարումից արտոնություններ սահմանելու դեպքերը` գործող իրավակարգավորումների համապատասխան։ Արդյունքում, առաջարկվում է վերանայել դրույթներ, որոնք ներկայումս գործնականում չեն կիրառվում, ինչպես օրինակ, տուգանքների զիջման կամ նվազեցման հետ կապված դեպքերը։ Որպես արտոնություն առաջարկվում է նախատեսել ֆինանսական համակարգի հաշտարարի որոշումների կատարման համար դատարան դիմելու դեպքերը։ Վարչական դատավարությունում հատուկ վարույթի գործերով առաջարկվում է արտոնություն սահմանել նաև հավաքի անցկացման մասին համայնքի ղեկավարի որոշումների և գործողությունների իրավաչափությունը վիճարկելու վերաբերյալ դիմումների և հասարակական կազմակերպության ներկայացրած հայցերի համար` շրջակա միջավայրի պաշտպանության հետ կապված։

6) Կապված նոր քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքում եզրափակիչ դատական ակտերի սպառիչ ցանկի ամրագրմամբ վերանայել դրանց հետ կապված արտոնությունների դեպքերը` նախատեսելով Տուրքի գանձում գործի վարույթը կարճելու և հայցը առանց քննության թողնելու վերաբերյալ որոշումների դեպքում։

 

3. Նախագծի մշակման գործընթացում ներգրավված ինստիտուտները, անձինք և նրանց դիրքորոշումը.

Նախագիծը մշակվել է Արդարադատության նախարարության «Օրենսդրության զարգացման ևիրավական հետազոտությունների կենտրոն» հիմնադրամի կողմից:

 4. Ակնկալվող արդյունքը.

Նախագծի ընդունման արդյունքում ակնկալվում է համապատասխանեցնել Տուրքի դրույքաչափերը ներկայումս հաստատված սոցիալ-տնտեսական ցուցանիշներին։ Կատարվող փոփոխություններով և լրացումներով ակնկալվում է բարձրացնել արդարադատության արդյունավետությունը։ Միևնույն ժամանակ որպես հստակ նպատակ հետապնդվում է դատարան դիմելու մատչելիության սկզբունքը չխախտելը։ Նշված փոփոխությունները կապահովեն նաև Ռազմավարությամբ և դրանից բխող գործողությունների ծրագրերով սահմանված դատարանների գործունեության արդյունավետության բարձրացումը։

 

[1] https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.PCAP.PP.CD?locations=AM

[2] Միջին ամսական աշխատավարձը վարձու աշխատողի համախառն վարձատրությունն է` հաշվի առած ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանված հարկերը և այլ պահումները + աշխատավարձին հավասարեցված այլ վճարումների հաշվարկված գումարները (դրամական և բնեղեն արտահայտությամբ) հարաբերելով աշխատավարձի հաշվարկման համար կիրառվող աշխատողների միջին թվաքանակին

[3] https://www.armstat.am/file/doc/687.pdf, էջ` 6

[4] https://www.armstat.am/file/article/sv_03_20a_142.pdf, էջ` 119

[5] https://www.armstat.am/file/article/sv_12a_04_62.pdf, էջ` 210

[6] https://www.armstat.am/file/article/sv_03_20a_6200.pdf, էջ` 345

[7] https://armstat.am/am/?nid=714

[8] Միջազգային փորձի հետ համեմատության համար հիքմ են ընդունվել նվազագույն սպառողական զամբյուղի և Տուրքի համար սահմանված նվազագույն դրույքաչափի հարաբերակցությունը։

[9] Study on the Transparency of Costs of Civil Judicial Proceedings in the European Union,COUNTRY REPORT, THE CZECH REPUBLIC, Submitted by Milan Chladek Country Expert, DECEMBER 30, 2007, էջ 18

[10] http://ec.europa.eu/social/BlobServlet?docId=15037&langId=en, էջ` 1

[11] Налоговый кодекс РФ, статья 333.19

[12] https://www.dw.com/ru/%D0%BF%D0%BE%D1%82%D1%80%D0%B5%D0%B1%D0%B8%D1%82%D0%B5%D0%BB%D1%8C%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F-%D0%BA%D0%BE%D1%80%D0%B7%D0%B8%D0%BD%D0%B0-2020-%D0%B8%D0%BB%D0%B8-%D0%BA%D0%B0%D0%BA-%D1%81%D0%B2%D0%B5%D1%81%D1%82%D0%B8-%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D1%86%D1%8B-%D1%81-%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D1%86%D0%B0%D0%BC%D0%B8-%D0%B2-%D1%80%D0%BE%D1%81%D1%81%D0%B8%D0%B8/a-51835266

[13] State Fees Act, Annex 1

[14] http://ec.europa.eu/social/BlobServlet?docId=14578&langId=en, էջ` 1

[15] Study on the Transparency of Costs of Civil Judicial Proceedings in the European Union, COUNTRY REPORT, GERMANY, Submitted by Michael Bonsau Country Expert, DECEMBER 30, 2007, էջեր` 19-21

[16] http://ec.europa.eu/social/BlobServlet?docId=14575&langId=en, էջ` 1

[17] https://balance.ua/ru/news/post/stavki-sudebnogo-sbora-2019

[18] http://almaty.sud.kz/rus/content/gosudarstvennaya-poshlina

[19] https://matsne.gov.ge/ru/document/view/93718?publication=84

[20] http://samsebeyurist.by/spravochnaya-informatsiya/tarify/gosposhltigna-sud

[21] Տե՛ս հղում 9

[22] Study on the Transparency of Costs of Civil Judicial Proceedings in the European Union, COUNTRY REPORT, ESTONIA, Submitted by Anu Sander Country Expert, DECEMBER 30, 2007, էջ` 27

[23] https://www.lexology.com/library/detail.aspx?g=44bb22c6-37c3-4dfc-bcfa-94aa2885687f

[24] http://ec.europa.eu/social/BlobServlet?docId=15027&langId=en, էջ` 1

[25] Տե՛ս հղում 15

[26] https://e-justice.europa.eu/content_costs_of_proceedings-37-en.do

[27] http://ec.europa.eu/social/BlobServlet?docId=15029&langId=en, էջ` 1

[28] Պ-583-20.04.2020,25.05.2020-ՏՀ-011/1, http://www.parliament.am/drafts.php?sel=showdraft&DraftID=58147

  • Обсуждалось

    30.06.2020 - 15.07.2020

  • Тип

    Закон

  • Область

    Юстиция

  • Министерство

    Министерство юстиции

Отправить письмо автору проекта

Ваше предложение будет опубликовано на сайте в течение 10 рабочих дней

Отмена

Просмотры 14001

Принт

Предложения

Հելսինկյան Քաղաքացիական Ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակ

15.07.2020

Վերը նշված իրավանորմերի և դիրքորոշումների վերլուծությունից պարզ է դառնում, որ Դատարան դիմելու համար նախատեսված պետական տուրքի չափն ուղղակի կախվածության մեջ է գտնվում արդար դատաքննության իրավունքի տարր համարվող դատարանի մատչելիության սահմանադրաիրավական սկզբունքից, որի հաշվառմամբ պետական տուրքի չափազանց բարձր շեմը դիտարկվում է որպես «գործնական հնարավորության բացակայություն վիճարկելու այն ակտը, որով միջամտություն է կատարվում իր իրավունքներին», վերածում է իրավասու դատարանի կողմից գործն ըստ էության քննության առնելու խոչընդոտի, խաթարում է արդար դատաքննության իրավունքի բուն էությունը և կարող է հանգեցնել արդարադատության մատչելիության սկզբունքի խախտման։ Ավելին, այն իրենից ներկայացնում է պայման, որը ոչ թե ստորադասվում, այլ գերակայում է դատարանի մատչելիության իրավունքի ապահովման երաշխիքների նկատմամբ։ Դրական գնահատելով պետական տուրքի դրույքաչափերի վերին սահմանաչափերի նախատեսումը, միջանկյալ դատական ակտերի դեմ ներկայացվող բողոքներով պետական տուրքից ազատված լինելու, ինչպես նաև Վարչական դատավարության օրենսգրքի 29․3 գլխով սահմանված դեպքում հասարակական կազմակերպությունների կողմից ներկայացվող դիմումներով պետական տուրքից ազատման արտոնության տրամադրման կարգավորումները, այնուամենայնիվ հարկ է փաստել, որ համեմատած գործող կարգավորումների՝ դատարան ներկայացվող հայցադիմումների, դիմումների, դատարանի դատական ակտերի դեմ վերաքննիչ և վճռաբեկ բողոքների, սնանկության դիմումների համար նախատեսված պետական տուրքի դրույքաչափերը բարձրացվել են այնչափ, որ կասծաի տակ է դնում դատական պաշտպանության, արդար դատաքննության և դատարանի մատչելիության իրավունքների արժեքաբանական նշանակությունը։ Այսպես, դրամական պահանջներով դատարան ներկայացվող հայցադիմումի համար նախատեսվել է պետական տուրքի չափ՝ հայցագնի 3 տոկոսի չափով, բայց ոչ պակաս բազային տուրքի 6-ապատիկից, այսինքն գործող կարգավորման համեմատ նվազագույն չափը ավելացվել է 4 անգամ, ինչը մեր գնահատմամբ խոչընդոտ է հանդիսանում փոքր դրամական հայցապահանջներով հայցադիմումների ներկայացման համար և հետապնդում է նշված հայցապահանջներից «ազատման» նպատակ։ Ոչ դրամական պահանջներով դատարան ներկայացվող հայցադիմումի նախատեսվել է բազային տուրքի 20-ապատիկի չափով պետական տուրքի վճարման պարտավորություն, ինչը գործող կարգավորման համեմատ ավելացվել է շուրջ 5 անգամ։ Նման ավելացումներ նախատեսվել է նաև վերադաս դատարաններ ներկայացվող բողոքների համար վճարվող պետական տուրքի դրույքաչափերի նկատմամբ։ Վերադաս դատարանը, վերահսկողություն իրականացնելով դատական ենթադրյալ սխալ պարունակող` ստորադաս ատյանի ինքնուրույն դատական ակտի նկատմամբ, կատարում է գործողություն, որն օրենքի իմաստով հանդիսանում է պետական տուրքի գանձման ինքնուրույն օբյեկտ։ Ստացվում է, որ համեմատած նախկին կարգավորման, եթե անձը ձեռնամուխ էր լինում երեք ատյաններում իր իրավունքների դատական պաշտպանությանը դրամական պահանջ ներկայացնող հայցապանաջով, ապա պարտավոր էր վճարել հայցապահանջի ընդամենը 8 տոկոսը, իսկ ներկայիս կարգավորումների դեպքում՝ 12 տոկոսը, իսկ Սահմանադրական դատարան դիմելու համար` բազային տուրքի տասնապատիկի փոխարեն 30 ապատիկը։Հնգապատիկ ավելացվել է նաև սնանկության համար ֆիզիկական անձանց կողմից ներկայացվող դիմումների պետական տուրքի դրույքաչափը և կրկնապատիկ՝ իրավաբանական անձանց համար։ Հետաքրքրական է, որ Նախագծի հիմնավորումներում նշվածի առնչությամբ ներկայացվել է մի շարք երկրների օրենդրական կարգավորումներ, որոնցից ոչ մի դեպքում պետական տուրքը չի գերազանցում Նախագծով սահմանված չափերը, ավելին, շատ դեպքերում դրանք անգամ պակաս են գործող կարգավորումներում չափերից, այսպես մեջբերվել է Ռուսաստանի օրինակը, որտեղ ֆիզիկական անձանց համար նախատեսված է 3000 ռուբլի, իսկ իրավաբանական անձանց համար` 6,000 ռուբլի, Միացյալ Թագավորությունում` Անգլիայում և Վելսում` դիմումի համար 130 ֆունտ ստեռլինգ և սնանկության դեպոզիտ 550 ֆունտ ստեռլինգ, իսկ Հյուսիսային Իռլանդիայում` դատարանի վճար` 144 ֆունտ ստեռլինգ, սնանկության դեպոզիտ` 525 ֆունտ ստեռլինգ, Միացյալ Նահանգների նահանգների մեծ մասում, օրինակ` Նևադա նահանգում` 335 դոլար, եթե ներկայացվում է յոթերորդ կետով սահմանված կարգով, և 1,717 դոլար` եթե ներկայացվում է տասնմեկերորդ կետով սահմանված կարգով, Լատվիայում` 355.72 եվրո իրավաբանական անձանց համար և 71.14 եվրո ֆիզիկական անձանց համար։ Այսպիսով անգամ բարձր կենսաապահովման մակարդակ և սպառողական զամբյուղի բարձր չափ ունեցող երկրներում նախատեսված չէ սնանկության դիմումների այնպիսի բարձև պետական տուրքի դրույքաչափեր, ինչպիսիք Նախագծով են սահմանվել։ Նախատեսվող կարգավորումներով սահմանվել են միջամտության այնպիսի սահմաններ՝ պետական տուրքի այնպիսի դրույքաչափեր, որոնց խորությունը անհամարժեք է սահմանափակվող հիմնական իրավունքի՝ արդար դատաքննության տարր կազմող դատարանի մատչելիության իրավունքի արժեբանական նշանակությանը և կշռին, ինչի արդյունքում խաթարվում է նշված իրավունքի էությունը՝ հիմքում դնելով չափազանց մեծ դատական վճարները, ի հետևանք որի՝ դատական պաշտպանության իրավունքը կդադարի «գործնական և արդյունավետ» լինելուց։ Այսպիսով, հաշվի առնելով վերոգրյալը, հայտնում ենք, որ բացասական ենք գնահատում Նախագծով սահմանված պետական տուրքի բարձր դրույքաչափերի նախատեսումը, այն հիմնավորմամբ, որ պետական տուրքի բարձր դրույքաչափերը, ինչպես նաև պետական տուրքի նվազագույն սահմանաչափերի ավելացումը խախտում են արդարադատության մատչելիության իրավունքը, հետապնդում են դատարան դիմելու սահմանադրական իրավունքից անձին զրկելու նպատակ և դատական պաշտպանության իրավունքը դարձնում ֆինանսապես «անհասանելի»։ Վերոգրյալի հաշվառմամբ առաջարկում ենք հանել Նախագիծը շրջանառությունից։

Հելսինկյան Քաղաքացիական Ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակ

15.07.2020

Սահմանադրության 61-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ «Յուրաքանչյուր ոք ունի իր իրավունքների և ազատությունների արդյունավետ դատական պաշտպանության իրավունք»: Սահմանադրության 63-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ «Յուրաքանչյուր ոք ունի անկախ և անաչառ դատարանի կողմից իր գործի արդարացի, հրապարակային և ողջամիտ ժամկետում քննության իրավունք»: Սահմանադրական դատարանը Սահմանադրության 61 և 63-րդ հոդվածները բազմիցս դիտարկել է որպես մեկ միասնական իրավական երևույթ: Դա, մասնավորապես, վերաբերում է արդարադատության մատչելիության իրավունքին` որպես արդար դատաքննության իրավունքի տարրի (Տե՛ս Սահմանադրական դատարանի կողմից 24․09․2019 թվականին կայացված թիվ ՍԴ-1477 որոշման 6-րդ էջը, հասանելի է՝ http://www.concourt.am/armenian/decisions/common/2019/pdf/sdv-1477.pdf): Մեկ այլ որոշմամբ (Տե՛ս Սահմանադրական դատարանի կողմից 25․05․2010 թվականին կայացված թիվ ՍԴՈ-890 որոշման 6-րդ կետը, հասանելի է՝ https://www.arlis.am/documentView.aspx?docID=58531)Սահմանադրական դատարանը նշել է, որ դատարաններում պետական տուրք վճարելու սահմանադրական պարտականության կատարումը սերտորեն առնչվում է անձի` դատարան դիմելու սահմանադրական իրավունքի իրացման հնարավորության հետ։ Սահմանադրական դատարանը ընդգծել է, որ դատարաններում պետական տուրք վճարելու պարտականությունը չպետք է հետապնդի դատարան դիմելու սահմանադրական իրավունքից անձին զրկելու նպատակ: Օրենսդիրը կարգավորելով դատարաններում պետական տուրքի գանձման հետ կապված իրավահարաբերությունները` կաշկանդված է քաղաքացիական իրավունքների ու ազատությունների պաշտպանության սահմանադրական սկզբունքներով, մասնավորապես, դատարանի մատչելիության սկզբունքի երաշխավորման պարտականությամբ: Ուստի օրենսդրի պարտականությունն է երաշխավորել պատշաճ հավասարակշռություն, մի կողմից, դատարաններում պետական տուրք գանձելու` պետության օրինավոր շահի, դատարաններում պետական տուրք վճարելու` անձի սահմանադրական պարտականության և, մյուս կողմից` դատարանների միջոցով իր իրավունքները պաշտպանելու` դիմողի օրինավոր շահի միջև:Արդար դատաքննության իրավունքի բաղկացուցիչ մասը կազմող դատարանի մատչելիության իրավունքի վերաբերյալ Սահմանադրական դատարանն արտահայտել է հետևյալ իրավական դիրքորոշումները. - դատավարական որևէ առանձնահատկություն կամ ընթացակարգ չի կարող խոչընդոտել կամ կանխել դատարան դիմելու իրավունքի արդյունավետ իրացման հնարավորությունը, իմաստազրկել ՀՀ Սահմանադրությամբ երաշխավորված դատական պաշտպանության իրավունքը կամ դրա իրացման արգելք հանդիսանալ (Տե՛ս Սահմանադրական դատարանի` 2015 թվականի մարտի 3-ի թիվ ՍԴՈ-1192 որոշման 7-րդ կետը:), - դատարանի (արդարադատության) մատչելիությունը կարող է ունենալ որոշակի սահմանափակումներ, որոնք չպետք է խաթարեն այդ իրավունքի բուն էությունը (Տե՛ս Սահմանադրական դատարանի` 2016 թվականի մարտի 10-ի թիվ ՍԴՈ-1257 որոշման 7-րդ կետը), դատական ակտի դեմ ներկայացված բողոքի ընդունելիության պայմաններ սահմանելիս պետք է գերակայեն դատարանի մատչելիության իրավունքի ապահովման երաշխիքները (Տե՛ս նույն տեղում): Խնդրո առարկա հիմնարար իրավունքի վերաբերյալ Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանն իր հերթին ձևավորել է հետևյալ իրավական դիրքորոշումները. - պետությունը դատարան դիմելու իրավունքից օգտվելու համար կարող է սահմանել որոշակի պայմաններ, պարզապես պետության կողմից կիրառված սահմանափակումները չպետք է այն կերպ կամ այն աստիճանի սահմանափակեն անձի՝ դատարանի մատչելիության իրավունքը, որ վնաս հասցվի այդ իրավունքի բուն էությանը, - դատական մատչելիության իրավունքի սահմանափակումը 6-րդ հոդվածի 1-ին մասին չի համապատասխանի, եթե այն իրավաչափ նպատակ չի հետապնդում, և եթե կիրառված միջոցների և հետապնդվող նպատակի միջև չկա համաչափության ողջամիտ հարաբերակցություն (Տե՛ս Khalfaoui v. France գործով 1999 թվականի դեկտեմբերի 14-ի վճիռը, գանգատ թիվ 34791/97, 36-րդ կետ, Hirschhorn v. Romania գործով 2007 թվականի հուլիսի 26-ի վճիռը, գանգատ թիվ 29294/02, 50-րդ կետ), - դատական մատչելիության իրավունքը խախտվում է, երբ սահմանված կարգավորումները դադարում են ծառայել իրավական որոշակիության և արդարադատության պատշաճ կազմակերպման նպատակներին և վերածվում են իրավասու դատարանի կողմից գործն ըստ էության քննության առնելու խոչընդոտի (Տե՛ս Efstathiou and others v. Greece գործով 2006 թվականի հուլիսի 27-ի վճիռը, գանգատ թիվ 36998/02, 24-րդ կետ)։ «Դատարանի իրավունքը» և մատչելիության իրավունքը բացարձակ չեն: Դրանք կարող են ենթարկվել սահմանափակումների, սակայն դրանով չպետք է սահմանափակվի կամ նվազեցվի անհատին տրամադրված մատչելիության իրավունքն այնպես կամ այն չափով, որ խախտվի այդ իրավունքի բուն էությունը (Տե՛ս Philis - ն ընդդեմ Հունաստանի (թիվ 1), § 59, De Geouffre de la Pradelle - ն ընդդեմ Ֆրանսիայի , § 28, Stanev - ն ընդդեմ Բուլղարիայի [ՄՊ], § 229, Ուղեցույց Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի վերաբերյալ):Վերը մեջբերված իրավական դիրքորոշումների հաշվառմամբ Վճռաբեկ դատարանն իր՝ 2018 թվականի մարտի 20-ի թիվ ԵԿԴ/0056/11/17 և թիվ ՍԴ/0088/01/12 որոշումների` համապատասխանաբար 13-րդ և 14-րդ կետերում արձանագրել է. «Դատական մատչելիության իրավունքն ունի բացառիկ նշանակություն անձի իրավունքների պաշտպանության իրավական համակարգում, այն հանդիսանում է ենթադրաբար խախտված իրավունքների և ազատությունների վերականգնման հիմնական նախապայմանը, որի միջոցով է կենսագործվում դատարան դիմելու (locus standi) և արդյունավետ իրավական պաշտպանություն հայցելու անձի իրավունքը»: ՀՀ Սահմանադրության 78-րդ հոդվածը սահմանում է, որ «Հիմնական իրավունքների և ազատությունների սահմանափակման համար ընտրված միջոցները պետք է պիտանի և անհրաժեշտ լինեն Սահմանադրությամբ սահմանված նպատակին հասնելու համար: Սահմանափակման համար ընտրված միջոցները պետք է համարժեք լինեն սահմանափակվող հիմնական իրավունքի և ազատության նշանակությանը»: ՀՀ Սահմանադրության 78-րդ հոդվածի առնչությամբ Վճռաբեկ դատարանն արձանագրել է. «Համաչափության սկզբունքի բովանդակությունից հետևում է, որ իրավունքի սահմանափակման համար ընտրված միջոցը պետք է` - պիտանի և անհրաժեշտ լինի հետապնդվող նպատակին հասնելու համար, -հետապնդվող նպատակի հետ գտնվի համարժեք հարաբերակցության մեջ: «Պիտանիության» չափանիշի համաձայն` միջոցը համարվում է պիտանի, եթե այն հնարավորություն է տալիս հասնելու հետապնդվող նպատակին: Մինչդեռ «անհրաժեշտության» չափանիշի դեպքում միջոցը համարվում է անհրաժեշտ, եթե օրենքով հետապնդվող նպատակը չի կարող իրացվել հավասարապես պիտանի և ավելի մեղմ միջոցով, բացի այն միջոցից, որն ընտրվել է: Ինչ վերաբերում է կիրառվող միջոցի և հետապնդվող նպատակի համարժեք հարաբերակցությանը, ապա այն նշանակում է, որ միջամտության սահմանների խորությունը չպետք է անհամարժեք լինի սահմանափակվող հիմնական իրավունքի արժեբանական նշանակությանը և կշռին: Այլ կերպ` կիրառվող միջոցի և հետապնդվող նպատակի միջև պետք է լինի արդարացի հավասարակշռություն, կիրառվող միջոցը հետապնդվող նպատակին հասնելու համար չպետք է լինի չափից ավելի խիստ` շրջանցելով այդ նույն նպատակին նվազագույն ջանքերի գործադրմամբ այլ միջոցներով հասնելու ողջամիտ հնարավորությունները» (Տե՛ս Վճռաբեկ դատարանի՝ 2018 թվականի մարտի 20-ի թիվ ԵԿԴ/0056/11/17 և թիվ ՍԴ/0088/01/12 որոշումների համապատասխանաբար 15-րդ և 16-րդ կետերը): Անդրադառնալով Դատարանի մատչելիությանը՝ Մարդու իրավունքների եվրապական դատարանը սահմանել է, որ դատարանի մատչելիության իրավունքը պետք է լինի «գործնական և արդյունավետ» (Տե՛ս ( Bellet - ն ընդդեմ Ֆրանսիայի , § 38) Ուղեցույց Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի վերաբերյալ, հասանելի է՝ https://www.echr.coe.int/Documents/Guide_Art_6_HYE.pdf):Որպեսզի մատչելիության իրավունքը լինի արդյունավետ, անհատը պետք է «ունենա հստակ, գործնական հնարավորություն՝ վիճարկելու այն ակտը, որով միջամտություն է կատարվում իր իրավունքներին»: Գործի հատուկ հանգամանքներում սույն իրավունքի գործնական եւ արդյունավետ բնույթը կարող է խախտվել, օրինակ՝ • վարույթն արգելող բնույթի ծախսերով՝ հաշվի առնելով անհատի ֆինանսական կարողությունը՝, • դատական ծախսերի ապահովման չափազանց մեծ ծախսերով , • չափազանց մեծ դատական վճարներով (Տե՛ս Aït - Mouhoub - ն ընդդեմ Ֆրանսիայի , §§ 57-58, G a r c í a M a n i b a r d o - ն ընդդեմ Իսպանիայի , § 38-45 Ուղեցույց Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի վերաբերյալ, հասանելի է՝ https://www.echr.coe.int/Documents/Guide_Art_6_HYE.pdf):

Justice Group

15.07.2020

8. Գտնում ենք, որ ««Պետական տուրքի մասին» ՀՀ օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագծով պետական տուրքի գործող դրույքաչափերի զգալի բարձրացումը պարունակում է անձի դատական պաշտպանության իրավունքի անհամարափ սահմանափակման ուղղակի վտանգ։ Հաշվի առնելով Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի և ՀՀ Սահմանադրական դատարանի դիրքորոշումները, ինչպես նաև ՀՀ սոցիալ-տնտեսական ցուցանիշները, նվազագույն սպառողական զամբյուղի արժեքը, որը 2020թ։ առաջին եռամսյակի միջին ընթացիկ գներով կազմում է 34684.0 ՀՀ դրամ, ակնհայտ է, որ առաջարկվող իրավակարգավորումների արդյունքում անձի՝ դատարանի մատչելիության իրավունքը սահմանափակվում է այն կերպ կամ այն աստիճան, որ խախտվում է այս իրավունքի բուն էությունը։ Առաջարկ. Ելնելով վերոգրյալից՝ առաջարկում ենք հրաժարվել պետական տուրքի գործող դրույքաչափերի բարձրացմանն ուղղված բոլոր կարգավորումներից։

Узнать больше