ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ 2009 ԹՎԱԿԱՆԻ ՀՈՒԼԻՍԻ 9-Ի N 808-Ն ՈՐՈՇՄԱՆ ՄԵՋ ԼՐԱՑՈՒՄ ԵՎ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ

Նախագիծը լիովին հիմնավորված է և արդիական, քանի որ, մասնավորապես, փոքր կամ սակավաբնակ բնակավայրերում բարդ է կազմակերպել նախադպրոցական ուսումնական գործունեություն՝ հաշվի առնելով տարածքների հասարակական նպատակային նշանակության սահմանափակումները: Միաժամանակ, կարծում եմ, որ անհրաժեշտ է ներդնել հստակ գործիքակազմ, որն ապահովի բնակելի տարածքների հակահրդեհային և սանիտարահիգիենիկ նորմերի պահպանման արդյունավետ վերահսկողություն: Առաջարկում եմ «մինչև 50 թվակազմ ունեցող սակավակազմ ․․․» արտահայտությունը ճշգրտել՝ մեկնաբանության միանշանակություն ապահովելու նպատակով, և շարադրել հետևյալ խմբագրությամբ՝ «մինչև 50 երեխայի ընդգրկմամբ գործող սակավակազմ ․․․»:

Լիցենզավորման գործընթացում երկրորդ առանցքային խոչընդոտը վերաբերում է մասնագետների որակավորմանը ներկայացվող չափազանց խիստ և երբեմն հակասական պահանջներին։ Չնայած պետական քաղաքականության նպատակն է ապահովել որակյալ կադրեր նախադպրոցական կրթության ոլորտում, գործող մեխանիզմները շատ հաճախ գործնականում վերածվում են անհաղթահարելի արգելքների: Թեև որոշ կարգավորումներ ներդրվել են՝ կապված կրեդիտային համակարգով դաստիարակների վերապատրաստման հնարավորության հետ, այնուամենայնիվ այս պահին մեխանիզմը ամբողջությամբ չի գործում։ Իսկ ԶԼՄ-ներում պարբերաբար հնչող հայտարարությունները մանկավարժական կրթության պարտադիր լինելու վերաբերյալ վկայում են ոլորտում քաղաքականության և պրակտիկայի միջև առկա անորոշության մասին։ Միևնույն ժամանակ, ըստ պաշտոնական հաղորդումների, մանկավարժական կրթությունը շարունակում է դիտարկվել որպես պարտադիր նախապայման, ինչը խստորեն սահմանափակում է նոր մասնագետների ներգրավումը նախադպրոցական ոլորտում։ Առաջարկ: Կիրառել հանրակրթության համակարգում կիրառվող փորձը՝ թույլ տալով բարձրագույն կրթության այլ մասնագիտությամբ անձանց անցնել ՇՄԶ վերապատրաստման ծրագիր և շարունակել աշխատանքը ոլորտում։ Սա մեծապես կհեշտացնի որակյալ կադրերի ներգրավումը՝ առանց մասնագիտական նշաձողը իջեցնելու, ինչպես նաև մեծապես կլուծի բազմաթիվ հաստատությունների լիցենզավորման պահանջներին չհամապատասխանելու խնդիրը։ Կարծում ենք, որ անհրաժեշտ է կիրառել այն նույն մոտեցումը, որն այսօր գործում է հանրակրթության ոլորտում․ մասնագետը կարող է չունենալ մանկավարժական նախնական բարձրագույն կրթություն, սակայն հնարավորություն է ստանում աշխատել պայմանով, որ կհավաքի համապատասխան կրեդիտներ և կհաստատի իր կարողությունները գործնականում։ Նույն չափանիշների կիրառումը նախադպրոցական ոլորտում կբացի դաշտը որակյալ և պատրաստակամ մասնագետների համար՝ առանց իջեցնելու կրթության որակը։

Տարածքի բնակելի կամ հասարակական նշանակությունը չի կարող լիարժեք հիմք հանդիսանալ նախադպրոցական գործունեություն ծավալելու համար։ Հարկավոր է մշակել չափանիշներ, որոնց հիման վրա կգնահատվի տարածքը և գնահատման արդյունքների հիման վրա որոշում կկայացվի արդյոք այն հարմար է նախադպրոցական ծառայություններ իրականացնելու համար թե ոչ։ ԱՆհրաժեշտ է բացառել տարածքի օգտագործման արգելքը միայն դրա բնակելի կարգավիճակի հիմքով, եթե անվտանգության պահանջները բավարար են։ Սահմանել անվտանգային մինիմալ պահանջների ցանկ՝ շեշտը դնելով ոչ թե տարածքի ֆորմալ նշանակության և սաների թվաքանակի, այլ իրական օգտագործման պայմանների վրա՝ (օրինակ՝ հավելյալ վթարային ելքերի քանակը՝ կախված սաների թվից, հակահրդեհային միջոցառումներ և այլն): Այս մոտեցումը կհավասարեցնի պայմանները, կտա հնարավորություն արդեն իսկ լիցենզավորված հաստատություններին անհրաժեշտության դեպքում լիցենզիայի պայմանների փոփոխություն կատարել և կբերի հաստատությունները օրինական դաշտ։