Հիշել նախագիծը

Լրամշակման փուլում է

«Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսգրքում լրացում և փոփոխություններ կատարելու մասին» օրենքի նախագիծ

ՆԱԽԱԳԻԾ

 ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

Օ Ր Ե Ն Ք Ը

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱՇԽԱՏԱՆՔԱՅԻՆ ՕՐԵՆՍԳՐՔՈՒՄ ԼՐԱՑՈՒՄ ԵՎ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ 

Հոդված 1. 2004 թվականի նոյեմբերի 9-ի Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսգրքի (այսուհետ՝ Օրենսգիրք) 84-րդ հոդվածի 1-ին մասում լրացնել հետևյալ բովանդակությամբ նոր՝ 12.1-ին կետով.

12.1) հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով աշխատանքային պարտականությունները կատարելու դեպքում` աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելու վերաբերյալ պայմանը (բացառությամբ սույն օրենսգրքի 106.1-ին հոդվածի 7-րդ մասով սահմանված դեպքում).:

Հոդված 2. Օրենսգրքի 106.1-ին հոդվածը շարադրել հետևյալ խմբագրությամբ.

«Հոդված 106.1. Աշխատանքային պարտականությունների կատարումը հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով

  1. Հեռավար աշխատանքն աշխատանքի կազմակերպման կամ աշխատանքի կատարման այնպիսի եղանակ է, երբ աշխատողը օրենքով, իրավական այլ ակտերով սահմանված կամ աշխատանքային պայմանագրով նախատեսված աշխատանքային պարտականությունները կատարում է գործատուի կառավարման (ղեկավարման) կամ հսկողության ներքո գտնվող վայրից դուրս:
  2. Համակցված հեռավար աշխատանքն աշխատանքի կազմակերպման կամ աշխատանքի կատարման այնպիսի եղանակ է, երբ աշխատողը օրենքով, իրավական այլ ակտերով սահմանված կամ աշխատանքային պայմանագրով նախատեսված աշխատանքային պարտականությունների մի մասը կատարում է սույն հոդվածի 1-ին մասով սահմանված հեռավար եղանակով, իսկ մյուս մասը՝ գործատուի կառավարման (ղեկավարման) կամ հսկողության ներքո գտնվող վայրում:
  3. Սույն հոդվածի 2-րդ մասով սահմանված դեպքում` աշխատանքային պարտականությունները հեռավար եղանակով կատարելու ժամանակահատվածում աշխատողների նկատմամբ կիրառվում են հեռավար եղանակով աշխատանքները կատարելու կամ կազմակերպելու համար սույն օրենսգրքով սահմանված կարգավորումները:
  4. Աշխատանքային հարաբերությունների կողմերն ազատ են աշխատանքային պայմանագրում աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելու վերաբերյալ պայման նախատեսելու կամ հանելու հարցում, եթե սույն հոդվածով կամ օրենքով այլ բան նախատեսված չէ:
  5. Եթե սույն հոդվածի 4-րդ մասով սահմանված պայմանն աշխատանքային պայմանագիրը կնքելիս սահմանված չի եղել, ապա սույն հոդվածի 4-րդ մասով սահմանված պայմանն աշխատանքային պայմանագրում կարող է ներառվել կողմերի համաձայնությամբ, եթե սույն հոդվածով կամ օրենքով այլ բան նախատեսված չէ:
  6. Սույն հոդվածի 4-րդ մասով սահմանված պայմանն աշխատանքային պայմանագրում ներառելը սույն օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի 1-ին մասի իմաստով չի համարվում աշխատանքի վայրի կամ աշխատանքի էական այլ պայմանի փոփոխություն:
  7. Տարերային աղետների, տեխնոլոգիական վթարների, համաճարակների, դժբախտ պատահարների, հրդեհների և արտակարգ բնույթ կրող այլ դեպքերի կանխարգելման կամ դրանց հետևանքների անհապաղ վերացման ժամանակահատվածում այն դեպքում, երբ այդ դեպքերով պայմանավորված հնարավոր չէ ապահովել աշխատողի աշխատանքային պարտականությունների կատարումն աշխատանքի վայրում, աշխատողն օրենքով, իրավական այլ ակտերով սահմանված կամ աշխատանքային պայմանագրով նախատեսված աշխատանքային պարտականությունները կատարում է հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով, որի պարագայում՝`

1) աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելու վերաբերյալ պայմանի առկայությունն աշխատողի աշխատանքային պայմանագրում պարտադիր չէ.

2) եթե հնարավոր չէ շարունակել օրենքով, իրավական այլ ակտերով սահմանված կամ աշխատանքային պայմանագրով նախատեսված աշխատանքային պարտականությունների կատարումը, այդ թվում՝ հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով, ապա չօգտագործված ամենամյա արձակուրդ ունենալու պարագայում աշխատողի պահանջով գործատուն աշխատողին տրամադրում է ամենամյա արձակուրդ.

3) աշխատողի աշխատավարձն ամբողջությամբ պահպանվում է:

8. Աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելու կարգն ու պայմանները սահմանվում են գործատուի ներքին կարգապահական կանոններով, ինչպես նաև կոլեկտիվ կամ աշխատանքային պայմանագրերով: Գործատուն պարտավոր է աշխատողին տեղեկացնել գործատուի ներքին կարգապահական կանոններով կամ կոլեկտիվ պայմանագրով աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելու վերաբերյալ սահմանված կարգին և պայմաններին` մինչև աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելուն անցնելը:

9. Աշխատանքային պարտականությունները հեռավար եղանակով կատարելու ժամանակահատվածում աշխատողները գործատուի ներքին կարգապահական կանոններով, ինչպես նաև կոլեկտիվ կամ աշխատանքային պայմանագրերով սահմանված կարգին և պայմաններին համապատասխան պետք է ապահովեն գործատուի համար իրենց հասանելիությունը և հսկողության հնարավորությունը: Աշխատողի կողմից սույն մասով սահմանված պահանջի չկատարումը համարվում է աշխատանքային կարգապահության խախտում:

10. Աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելու ժամանակահատվածում աշխատանքի (հերթափոխային) ժամանակացույցները կազմվում են այնպես, որպեսզի պահպանվեն աշխատողի համար սույն օրենսգրքով կամ օրենքով սահմանված աշխատաժամանակի և հանգստի ռեժիմները, և չխախտվեն աշխատաժամանակի առավելագույն և հանգստի նվազագույն տևողությանը վերաբերող պահանջները։

11. Աշխատանքային պարտականությունները հեռավար եղանակով արգելվում է կատարել՝

1) սույն օրենսգրքի 183-րդ հոդվածի 2-րդ մասով սահմանված ծանր, վնասակար, առանձնապես ծանր և առանձնապես վնասակար արտադրությունների, աշխատանքների, մասնագիտությունների և պաշտոնների ցանկերով նախատեսված աշխատանքներում.

2) այն աշխատանքներում, որոնցում առկա է անմիջական շփում՝ արտադրական գործընթացի ժամանակ օգտագործվող, արտադրվող, տեղափոխվող կամ պահպանվող՝ մարդկանց առողջության համար վտանգավոր նյութերի հետ։

12. Հեռավար եղանակով աշխատանք կատարողների աշխատանքային հարաբերությունների նկատմամբ չեն կիրառվում սույն օրենսգրքի 243-րդ հոդվածի 2-րդ մասի, 244-րդ հոդվածի, 245-րդ հոդվածի, 246-րդ հոդվածի 5-րդ մասի, 247-րդ 248-րդ հոդվածի 4-րդ մասի, 250-րդ, 251-րդ, 256-րդ, 259-րդ հոդվածների, ինչպես նաև 260-րդ և 261-րդ հոդվածների (բացառությամբ մասնագիտական հիվանդությունների) պահանջները:

13. Աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելու դեպքերում, եթե աշխատողը հանդիսանում է օտարերկրացի կամ աշխատանքային պարտականությունները կատարվելու են այլ պետությունում, ապա այդ աշխատանքային հարաբերությունների վրա տարածվում են Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրությունը և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ նորմատիվ իրավական ակտերը, եթե այլ բան նախատեսված չէ Հայաստանի Հանրապետության միջազգային պայմանագրերով կամ օրենքով:

14. Ամենամյա արձակուրդի տևողությունը սահմանելու, աշխատանքային ստաժը հաշվարկելու, ավելի բարձր պաշտոնի նշանակելու, որակավորումը բարձրացնելու, ինչպես նաև աշխատողի աշխատանքային այլ իրավունքներ իրականացնելու ժամանակ աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելը հիմք չէ սահմանափակումներ կիրառելու համար:

15. Աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելու ժամանակահատվածում տարածվում են սույն օրենսգրքով սահմանված կարգավորումները, եթե սույն հոդվածով կամ օրենքով այլ բան նախատեսված չէ::

Հոդված 3. Օրենսգրքի 187.1-ին հոդվածում 3-րդ մասն ուժը կորցրած ճանաչել:

Հոդված 4. Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակման օրվան հաջորդող տասներորդ օրը և տարածվում է նաև մինչև սույն օրենքն ուժի մեջ մտնելը կնքված աշխատանքային պայմանագրերով (աշխատանքի ընդունելու մասին անհատական իրավական ակտերով) ծագած և սույն օրենքն ուժի մեջ մտնելու պահին շարունակվող աշխատանքային հարաբերությունների վրա:

 

  • Քննարկվել է

    06.12.2022 - 22.12.2022

  • Տեսակ

    Օրենք

  • Ոլորտ

    Աշխատանք և զբաղվածություն

  • Նախարարություն

    Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարութուն

Ուղարկել նամակ նախագծի հեղինակին

Ձեր ուղարկած առաջարկը կտեղադրվի կայքում 10 աշխ. օրվա ընթացքում

Չեղարկել

Դիտումներ` 8815

Տպել

Առաջարկներ`

Հելսինկյան Քաղաքացիական Ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակ

22.12.2022

Դրական գնահատելով աշխատանքային հարաբերությունների կարգավորման արդի մեխանիզմներ սահմանելու անհրաժեշտությամբ պայմանավորված Նախագծով առաջրկվող լրացումները և փոփոխությունները, հարկ է նշել, որ Նախագծով առաջարկվող հեռավար աշխատանքի կազմակերպման հետ կապված որոշ կարգավորումներ խնդրահարույց են և հակասում են հեռավար աշխատանքի կարգավորման վերաբերյալ Եվրոպական տնտեսական և սոցիալական հարցերով կոմիտեի (այսուհետ՝ Կոմիտե) «Հեռավար աշխատանքի մարտահրավերները. աշխատաժամանակի կազմակերպումը, աշխատանքի և կյանքի միջև հավասարակշռության պահպանումը և միացած չլինելու իրավունքը» վերնագրով կարծիքում արտահայտված սկզբունքներին (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/PDF/?uri=CELEX:52020AE5278&rid=6 ): Մասնավորապես, Նախագծի 2-րդ հոդվածով սահմանվում է, որ «Հեռավար եղանակով աշխատանք կատարողների աշխատանքային հարաբերությունների նկատմամբ չեն կիրառվում սույն օրենսգրքի …, 244-րդ հոդվածի, … պահանջները:»: ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 244-րդ հոդվածը սահմանում է, որ գործատուն պարտավոր է ապահովել աշխատանքի նորմալ պայմաններ, որպեսզի աշխատողները կարողանան կատարել աշխատանքի նորմաները: Այդպիսի պայմաններ են անհրաժեշտ նյութերի և գործիքների պատշաճ որակը և դրանք ժամանակին տրամադրելը, որոնք անհրաժեշտ են աշխատանքի կատարման համար։ Ինչպես COVID-19 համավարակի հետևանքով ՀՀ-ում հայտարարված արտակարգ դրության իրավական ռեժիմի հաստատման պայմաններում Կազմակերպության կողմից արձանագրած աշխատանքային իրավունքների խախտումների (https://hcav.am/covid-19-hcav-2/), այնպես էլ COVID-19 համավարակի պայմաններում աշխատանքային իրավունքների պաշտպանվածության վիճակի վերաբերյալ Կազմակերպության կողմից հրապարակված զեկույցներով արձանագրել էինք, որ հեռավար աշխատանքի հնարավորություն սահմանող օրենսդրական փոփոխությունը չի հանգեցրել խնդրի լիարժեք կարգավորմանը, մասնավորապես, չեն լուծվել այնպիսի խնդիրներ, ինչպիսիք են աշխատանքի հեռավար կազմակերպման դեպքում աշխատողին՝ իր պարտականությունները կատարելու համար անհրաժեշտ սարքավորումների, նյութերի և գործիքների տրամադրումը, աշխատողի կամ վերջինիս հաշվին ձեռք բերված անհրաժեշտ նյութերի և սարքավորումների դիմաց վճարման կարգի հետ կապված դեպքերը և այլ հարցեր (https://hcav.am/labor-rights-covid-19/):«Հեռավար աշխատանքի մարտահրավերները. աշխատաժամանակի կազմակերպումը, աշխատանքի և կյանքի միջև հավասարակշռության պահպանումը և միացած չլինելու իրավունքը» վերնագրով կարծիքում Կոմիտեն գտել է, որ հեռավար աշխատողները պետք է ունենան նույն անհատական և կոլեկտիվ իրավունքները, ինչ այն աշխատողները, որոնք աշխատանքը կատարում են աշխատավայրից։ Ըստ Կոմիտեի՝ աշխատանքը կատարելու համար անհրաժեշտ սարքավորումների, նյութերի, աշխատանքի հետ կապված ծախսերի վերաբերալ բոլոր հարցերը հստակ պետք է սահմանվեն հեռավար աշխատանքը սկսելուց առաջ: Որպես ընդհանուր կանոն, Կոմիտեն համարում է, որ գործատուները պետք է ապահովեն հեռահար աշխատանքի համար անհրաժեշտ սարքավորումները, դրանց տեղադրումը և սպասարկումը։ Գործատուն պետք է վճարի հեռավար աշխատանքը կատարելու հետ կապված ծախսերը (օրինակ, բջջային հեռախոսակապ, ինտերնետ): Նախագծի 2-րդ հոդվածի ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ աշխատանքը հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակներով կատարելու դեպքում անհրաժեշտ նյութերի և սարքավորումների, աշխատանքը կատարելու համար անհրաժեշտ միջոցների ձեռք բերումը պետք է իրականացնի աշխատողը։ Ավելին, Նախագծով չի սահմանվում նաև, որ նշված հարցի լուծումը կարող է կարգավորվել կողմերի՝ գործատուի և աշխատողի փոխադարձ համաձայնությամբ։ Մի կողմ թողնելով այն հանգամանքը, որ վերջինս հակասում է Կոմիտեի արտահայտած սկզբունքներին, պետք է նշել, որ նշվածը կարող է խոչընդոտել աշխատանքը հեռավար և համակցված հեռավար եղանակներով կատարելուն, քանի որ աշխատանքը կատարելու համար անհրաժեշտ նյութերի և սարքավորումների ձեռք բերման համար աշխատողը ստիպված է լինելու իր միջոցներով կատարել լրացուցիչ ծախսեր, որոնք, ըստ Նախագծի, չեն փոխհատուցվելու գործատուի կողմից, ուստի գտնում ենք, որ այն խախտում է ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքով երաշխավորված՝ աշխատողի համար աշխատանքի արդարացի պայմանների իրավունքի ապահովման սկզբունքը, ինչպես նաև Կոիտեի կողմից սահմանված այն սկզբունքը, որի համաձայն՝ հեռավար աշխատողները պետք է ունենան նույն անհատական և կոլեկտիվ իրավունքները, ինչ այն աշխատողները, որոնք աշխատանքը կատարում են աշխատավայրից։ Վերը նշվածը հաշվի առնելով առաջարկում ենք վերանայել Նախագծի 2-րդ հոդվածով առաջարկվող կարգավորումները և դրանք համապատասխանեցնել «Հեռավար աշխատանքի մարտահրավերները. աշխատաժամանակի կազմակերպումը, աշխատանքի և կյանքի միջև հավասարակշռության պահպանումը և միացած չլինելու իրավունքը» վերնագրով Կոմիտեի կարծիքում արտահայտված սկզբունքներին՝ սահմանելով, որ հեռավար և համակցված հեռավար եղանակներով աշխատանքը կատարելու համար անհրաժեշտ սարքավորումների, նյութերի կամ դրանց ձեռք բերման հետ կապված ծախսերի փոխհատուցման վերաբերալ բոլոր հարցերը պետք է սահմանվեն աշխատանքային պայմանագրով՝ հեռավար և համակցված հեռավար եղանակներով աշխատանքը սկսելուց առաջ:

Ա․Դ․Սախարովի անվան մարդու իրավունքների պաշտպանության հայկական կենտրոն ՀԿ

22.12.2022

Ճիշտ է Նախագծով փորձ է արվել համապարփակ իրավական կարգ սահմանել աշխատանքային պարտականությունների հեռավար և համակցված հեռավար եղանակով կատարումն ապահովելու ուղղությամբ, սակայն, Նախագծի 2-րդ հոդվածով առաջարկվող՝ Օրենսգրքի 106.1-ին հոդվածի նոր խմբագրությամբ 9-րդ կետում սահմանվել է աշխատողի դրությունը վատթարացնող դրույթ։ Հեռավար եղանակով աշխատանքի կազմակերպումը, ինչպես նաև աշխատանքի կատարման նկատմամբ գործատուի հասանելիությունը և հսկողությունը կարող է իրականացվել բացառապես ժամանակակից թվային տեխնիկայի և կապի միջոցների օգտագործմամբ, ուստի աշխատանքի նկատմամբ պահանջներ սահմանելիս անհրաժեշտ է հաշվի առնել տեխնիկայի և կապի խափանման հավանական գործոններն ու այլ ռիսկերը, օրինակ՝ տեղեկատվության արտահոսքի կամ երրորդ անձանց դրանք հայտնի դառնալու հանգամանքները։ Այդպիսի խափանումների առկայությամբ աշխատողն իր կամքից անկախ զրկված կլինի գործատուի համար իր հասանելիությունն ու հսկողության իրականացումն ապահովելու հնարավորությունից, որն ըստ Նախագծում առկա ձևակերպման՝ համարվում է աշխատողի կողմից աշխատանքային կարգապահության խախտում։ Օրինակ՝ պանդեմիայի ժամանակ, մենք բոլորս արձանագրեցինք, որ հեռավար դասընթացների ժամանակ, բազմաթիվ աշխատող անձինք իրենց տանը չէին կարողանում օգտվել համակարգչից կամ իրենց ընտանիքում գոյություն ուներ մեկ համակարգիչ, որից օգտվում էին ընտանիքի բոլոր անդամները և անհնար էր լինում հավուր պատշաճի կազմակերպել թե՛ աշխատանքը, թե՛ դասընթացները։ Հարց է առաջանում, արդյո՞ք Նախագծի հեղինակը հաշվի է առել այս հանգամանքը և արդյո՞ք գործատուն ռիսկերը կանխարգելելու նպատակով պարտավորված է լինելու իր աշխատողին ապահովել առանձին համակարգչով, որպեսզի անցանկալի հետևենքներից խուսափի և՛ ինքը, և՛ աշխատողը։ Ելնելով դրանից, առաջարկում ենք հստակեցնել գործատու և աշխատող փոխհարաբերությունը՝ գործատուի և աշխատողի աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարելու կարգն ու պայմանները, այն սահմանել բացառապես օրենքով՝ ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքով, այլ ոչ թե այն թողնել գործատուի հայեցողությանը՝ միայն իր ներքին կարգապահական կանոններով, ինչպես նաև կոլեկտիվ կամ աշխատանքային պայմանագրերով սահմանելու ցանկությանը։ Մեր իրականությունը ցույց է տալիս, որ ոչ բոլոր գործատուներն են և ոչ բոլոր դեպքերում են գործատուները կազմում ներքին կարգապահական կանոններ և հետևում դրանց կատարմանը։ Բացի այդ, գործատուի և աշխատողի միջև ծագած վեճերի քննության ժամանակ նրանցից որևէ մեկին պատասխանատվության ենթարկելու պարագայում, պետք է հաշվի առնել, թե որ օրենքի պահանջը չի կատարվել և ում կողմից կամ ում մեղքով է տեղի է ունեցել խախտումը, օրինակ աշխատանքային պարտականությունները կատարելիս տեղեկատվության արտահոսք է տեղի ունեցել կամ ծրագիրը խափանվել է կամ այլ։ Բացի այդ, գաղտնիք չէ, որ անհատական համակարգչով աշխատելիս օգտագործողներին (հատկապես սկսնակ կամ ոչ փորձ ունեցող) կարող են հետապնդել տվյալների կորուստ, համակարգի կախում, համակարգչի առանձին մասերի խափանում, տարբեր վիրուսային ծրագրերի ներխուժում համակարգչային համակարգ։ Այս ամենը կարող են նպաստել, որպեսզի աշխատողը չկատարի իր աշխատանքային պարտականությունները և արդյունքում կրի պատասխանատվություն իր սեփական գույքը օգտագործելու համար, իսկ գործատուն՝ կրի պատասխանատվություն մի բանի համար, որ կազմակերպության կամ աշխատանքային ամբողջական տեղեկատվությունը/գործիքները տեղադրել է աշխատողի սեփական համակարգչի մեջ։ Անհրաժեշտ է, նախևառաջ կարգավորել մի կարևոր հարց, ըստ որի գործատուն պարտավորված է լինելու հեռավար եղանակով աշխատանքի պարագայում իր աշխատողին ապահովել առանձին համակարգչով, որտեղ տեղադրված կլինեն կազմակերպության և համակարգչային հակավիրուսային ծրագրերը, որոնք թույլ կտան աշխատողին միայն այդ համակարգչով կատարել իր աշխատանքը՝ հեռավար կամ համակցված եղանակով աշխատելիս և կրի պատասխանատվության այդ համակարգչի պահպանման համար։ Այստեղ երկու կողմն էլ ապահովագրված են լինում։ Իսկ Նախագծի 2-րդ հոդվածով առաջարկվող խմբագրությամբ՝ Օրենսգրքի 106.1-ին հոդվածի 9-րդ կետի երկրորդ նախադասության մեջ «Աշխատողի կողմից» արտահայտության մեջ «կողմից» բառը փոխարինել «մեղքով» բառով։ Այսինքն, երբ աշխատողի մեղքն առկա կլինի, իսկ գործատուի պարագայում՝ նրա կողմից ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի համապատասխան հոդվածի պահանջը՝ իմպերատիվ դրույթը, չկատարվի։

Ա․Դ․Սախարովի անվան մարդու իրավունքների պաշտպանության հայկական կենտրոն ՀԿ

21.12.2022

1) Նախագծի 2-րդ հոդվածում՝ Օրենսգրքի 106.1-ին հոդվածի 1-ին մասում «դուրս» բառից հետո լրացնել «տեղեկատվական և հեռահաղորդակցության ցանցի, այդ թվում՝ համացանցի և ընդհանուր օգտագործման կապի միջոցներով» բառակապակցությունը։ 2) Նախագծի 2-րդ հոդվածում՝ Օրենսգրքի 106.1-ին հոդվածի 5-րդ մասում «կողմերի» բառից հետո ավելացնել «գրավոր» բառը, իսկ 12-րդ մասում՝ 247-րդ-ից հետո ավելացնել նաև 249-րդ հոդվածը։ 3) Մեր կարծիքով անհրաժեշտ է ի թիվս գործող աշխատանքային օրենսգրքով սահմանված աշխատանքային պայմանագրի դադարեցման հիմքերի, ամրագրել նաև հեռավար եղանակով աշխատանքային պարտականությունները կատարող աշխատողների հետ աշխատանքային պայմանագրի դադարեցման լրացուցիչ հիմքերը, գործատուի կողմից ընդունած անհատական իրավական ակտն աշխատողին հանձնելու կարգը և ժամկետները: 4) Նախագծի 2-րդ հոդվածում՝ Օրենսգրքի 106.1-ին հոդվածի 9-րդ մասը լրացնել նոր պարբերությամբ․ «Գործատուն իրավունք ունի աշխատանքային պարտականությունները հեռավար կամ համակցված հեռավար եղանակով կատարող աշխատողի հետ լուծելու աշխատանքային պայմագիրը, եթե աշխատողը հեռավար աշխատանքի վայրը փոխել է և անհնարին է դարձել աշխատանքային պայմանագրով սահմանված պարտականությունների կատարումը։ Աշխատանքային պայմանագիրը լուծելու վերաբերյալ անհատական ակտի մեկ օրինակը գործատուն աշխատողին է ուղարկում էլեկտրոնային եղանակով՝ այն ընդունելու հաջորդ օրը։»։

Տեսնել ավելին