31.07.2021
Հայաստանի Հանրապետության կառավարության «Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2020 թվականի դեկտեմբերի 3-ի N 1994-Ն որոշման մեջ փոփոխություններ և լրացում կատարելու մասին» որոշման նախագծում առաջարկում ենք. 1. Վերանայել ՀՀ կառավարության 2020 թվականի դեկտեմբերի 3-ին «Հայաստանի Հանրապետությունում ընդհանուր օգտագործման ավտոմոբիլային տրանսպորտով ուղևորների կանոնավոր փոխադրումներ իրականացնող կազմակերպություններ և անհատ ձեռնարկատերեր ընտրելու մրցույթ անցկացնելու կարգը հաստատելու, Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2001 թվականի օգոստոսի 16-ի N 762 և 2007 թվականի հունիսի 21-ի N 819 որոշումներն ուժը կորցրած ճանաչելու մասին» N 1994 որոշման 1-ին կետով հաստատված կարգի 14-րդ կետի 1-ին ենթակետը՝ համապատասխանեցնելով «Ավտոմոբիլային տրանսպորտի մասին» ՀՀ օրենքի 11-րդ հոդվածի 4-րդ մասի պահանջին, համաձայն որի Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը պարտավոր է սահմանել մրցույթում ներկայացվող տրանսպորտային միջոցներում ներառվող հաշմանդամություն ունեցող անձանց նստեցման և իջեցման համար հարմարեցված ավտոբուսների նվազագույն քանակը, սակայն վերը նշված որոշմամբ հաստատված կարգի 14-րդ կետի 1-ին ենթակետի համաձայն մրցույթին կարող են մասնակցել այն կազմակերպությունները որոնք ապահովում են տեղաշարժվելու, տեսողության և լսողության խնդիրներ ունեցող անձանց (այսուհետ՝ հաշմանդամություն ունեցող անձ) համար մատչելի կամ հարմարեցված ԳՕՍՏ 30478-96 ստանդարտի պահանջներին համապատասխանող ավտոբուսներ, որոնց նվազագույն քանակը սահմանում են հանձնաժողովները: Միաժամանակ նշված խնդիրը «Ավտոտրանսպորտային գործունեություն իրականացնողների շահերի պաշտպանութուն» ՀԿ-ն քննարկել է Հայաստանի Հանրապետության Մարդու իրավունքների պաշտպանի հետ: Արդյունքում՝ Հայաստանի Հանրապետության Մարդու իրավունքների պաշտպանը «Ավտոտրանսպորտային գործունեություն իրականացնողների շահերի պաշտպանութուն» ՀԿ-ի նախագաին 2021 թվականի ապրիլի 14-ի N 01/13.4/1557-21 գրությամբ հայտնել է, որ. բարձրացված խնդրի ուսումնասիրությամբ պարզ է դարձել, որ «Ավտոմոբիլային տրանսպորտի մասին» ՀՀ օրենքով՝ համապատասխան ավտոբուսների նվազագույն քանակը սահմանելու լիազորությունը տրված է Հայաստանի Հանրապետության կառավարությանը, իսկ որոշմամբ սահմանված Կարգով՝ այդ հանձնաժողովին: Մինչդեռ, Սահմանադրության 5-րդ հոդվածի 1-ին մասով սահմանվում է, որ ենթաօրենսդրական նորմատիվ իրավական ակտերը պետք է համապատասխանեն սահմանադրական օրենքներին և օրենքներին, իսկ «Նորմատիվ իրավական ակտերի մասին» ՀՀ օրենքի 9-րդ հոդվածի 2-րդ մասի համաձայն՝ նորմատիվ իրավական ակտը չպետք է հակասի հավասար կամ ավելի բարձր իրավաբանական ուժ ունեցող նորմատիվ իրավական ակտերին: Վերոգրյալի հաշվառմամբ՝ բարձրացված հարցի կապակցությամբ գրություն է հասցեագրվել ՀՀ տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարություն, որով առաջարկվել է ապահովել իրավական ակտերի համապատասխան դրույթների համապատասխանությունը գործնականում խնդիրներից խուսափելու համար: Ի պատասխան՝ Տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարությունից տեղեկացրել են, որ ՀՀ կառավարության 2020 թվականի դեկտեմբերի 3-ին «Հայաստանի Հանրապետությունում ընդհանուր օգտագործման ավտոմոբիլային տրանսպորտով ուղևորների կանոնավոր փոխադրումներ իրականացնող կազմակերպություններ և անհատ ձեռնարկատերեր ընտրելու մրցույթ անցկացնելու կարգը հաստատելու, Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2001 թվականի օգոստոսի 16-ի N 762 և 2007 թվականի հունիսի 21-ի N 819 որոշումներն ուժը կորցրած ճանաչելու մասին» N 1994 որոշմամբ հաստատված կարգի 14-րդ կետի 1-ին ենթակետի և Օրենքի 11-րդ հոդվածի 4-րդ մասի համապատասխանության հարցի քննարկման արդյունքում Որոշումը լրամշակվել է և սահմանված կարգով կներկայացվի հաստատման: Սակայն փաստացի կարելի է արձանագրել, որ Որոշումը ոչ լրամշակվել, ոչ էլ սահմանված կարգով ներկայացվել է հաստատման, ավելին, անգամ Որոշմամբ հաստատված կարգում փոփոխություն նախատեսելու դեպքում Տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարությունը չի նախատեսում կարգավորել վերը նշված խնդիրը:
