Հիշել նախագիծը

ՄԱՐԶԱՅԻՆ ԲԺՇԿԱԿԱՆ ՀԱՍՏԱՏՈւԹՅՈւՆՆԵՐԸ ՆԵՂ ՄԱՍՆԱԳԵՏՆԵՐՈՎ ԱՊԱՀՈՎԵԼՈՒՆ ՈՒՂՂՎԱԾ ՀԱՅԵՑԱԿԱՐԳԻՆ ՀԱՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ՏԱԼՈՒ ՄԱՍԻՆ

«Հայաստանի Հանրապետության մարզային բժշկական հաստատությունները նեղ մասնագետներով ապահովելուն ուղղված հայեցակարգին հավանություն տալու մասին» Հայաստանի Հանրապետության կառավարության արձանագրային որոշման նախագծի համար հիմք է հանդիսացել 2017 թվականի հունվարի 12-ի «Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2017 թվականի գործունեության միջոցառումների ծրագիրը և գերակա խնդիրները հաստատելու մասին» N 122-Ն որոշմամբ հաստատված N 2 հավելվածի 134-րդ կետի 4-րդ ենթակետը:      

Այն նպատակ ունի հավասարակշռել առողջապահական մարդկային ներուժի հասանելիությունը` աշխարհագրական և/կամ սոցիալ-տնտեսական գործոնների առումով: 

Նախագծի ընդունումը հնարավորություն է տալիս հստակեցնել և ամբողջականացնել մարզային բժշկական հաստատությունների կադրերով համալրման հիմնախնդիրները, որոշակիացնել նպատակները, իրականացվելիք քաղաքականության  ուղղությունները`  2017-2020 թվականներն ընկած ժամանակահատվածում:

  • Քննարկվել է

    20.02.2018 - 09.03.2018

  • Տեսակ

    Որոշում

  • Ոլորտ

    Առողջապահություն

  • Նախարարություն

    Առողջապահության նախարարություն

Ուղարկել նամակ նախագծի հեղինակին

Ձեր ուղարկած առաջարկը կտեղադրվի կայքում 10 աշխ. օրվա ընթացքում

Չեղարկել

Դիտումներ` 7941

Տպել

Առաջարկներ`

Սարգիս Ավագյան

02.03.2018

2. Մեր հարևան մի շարք երկրներում, նույնպես առկա է եղել հեռավոր մարզերի կադրային անբավարարության խնդիրը: Եվ առաջարկվող լուծումներից է եղել այլ երկրների մասնագետների ,,ներմուծումը,,: Հայաստանում ցավոք շատ քիչ են ,,Հայաստանյան,, աշխատավարձով աշխատող օտարերկրացիները, որը նույնպես ցուցանիշ է բժիշկների աշխատավարձերի ոչ իրատեսական լինելուն: Առաջարկում եմ հայեցակարգում ներառել օտարերկրյա բուժաշխատողներ հնարավոր ,,ներմուծման,, հարցը: Այն մի կողմից շուկայական հարաբերություններում գտնվող Հայաստանին ցույց կտա կադրերի ,,իրական արժեքը,,, իսկ մյուս կողմից մի շարք դեպքերում առկա բուժծառայությունների բարձր գների վրա կունենա զսպող ազդեցություն:

Սարգիս Ավագյան

02.03.2018

Ներկայացված հայեցակարգում ,,Առաջարկվող լուծումներ,, բաժնում բերված են 4 ուղղություններ, որոնցում ներկայացվա քայլերից շատերը գործում են նաև այսօր, սակայն դրանք, եթե չասենք անարդյունավետ են, համենայն դեպս դրանց արդյունավետությունը խիստ հարցական է: Դրանք ավելի շատ կրում են հռչակագրային բնույթ և գործնականում չեն լուծի ծառացած խնդիրը, այն է` մարզերում կադրերի անբավարար հագեցվածությունը: Մի շարք դրույթներ էլ վիճելի են կոռուպցիոն ռիսկեր պարունակելու տեսակետից: Այս առումով կարծում եմ անհրաժեշտություն կա Հայեցակարգը քննարկելու շահառուների տեսակետները արտահայտող կազմակերպությունների ներկայացուցիչների և անհատների հետ: Առաջարկում եմ լրացնել հետևյալ դրույթներով: 1. Իմ կարծիքով հայեցակարգում պետք է տեղ գտնի բժիշկների աշխատավարձերի իրատեսական հաշվարի դրույքը: Բժիշկների աշխատավարձերի անհիմնավոր չափերի տարիներ շարունակ չարչրկվող հարցի հիմքում ընկած է ոչ ճիշտ տնտեսագիտական հաշվարկը: Այսպես օրինակ, այսօր Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտի մեկ տարվա կրթավճարը կազմում է 1000000 դրամ Եթե կոպիտ հաշվարկներով ընդունենք որ բժիշկ-նեղ մասնագետ դառնալու համար պահանջվում է 10 տարի (6 տարի ընդհանուր բժշկություն+4 տարի նեղ մասնագիտացում ), ապա միայն կրթության համար պահանջվող գումարը կոպիտ հաշվարկներով կկազմի 10X 1000000 =10 000 000 դրամ: Եթե հաշվի առնենք որ նեղ մասնագետ բժիշկը աշխատելով 27 տարեկանից մինչ իր թոշակի տարիքը՝ 67 տարեկանը, այսինքն 40 տարի, ամեն 5 տարին մեկ նաև վերապատրաստում է անցնում (ամեն մի վերապատրաստումն արժի 150000 դրամ), ստացվում է որ նա 8 անգամ վերապատրաստվելու համար նույնպես պետք է վճարի 8X 150000=1200000 դրամ: Այսինք առանց հաշվելու գրքերի, տետրերի և այլ հազարումի ծախսերը զուտ կրթական վճարները կազմում են 11 200 000 դրամ: Եթե սա լինի բանկից վերցված վարկ, ապա 40 տարում (իր աշխատած տարիների ընթացքում) այն մարելու համար, առանց բանկային տոկոսները հաշվի առնելու, անհրաժեշտ է որպեսզի ամեն տարի բժիշկը բանկին վճարի 11 200 000:40=280000 դրամ, կամ որ նույնն է ամսեկան 23 333 դրամ: Հաշվի առնելով, որ բոլոր զարգացած երկրներում այս բանկային վճարը կազմում է սովորաբար աշխատավարձի մոտ 5-7 տոկոսը, ապա կստացվի որ աշխատավարձը պետք է կազմի մոտ 16-20 անգամ ավել ամսեկան այդ վճարից որը կազմում է 466 666 դրամ, կամ եթե հաշվենք ամիսն ունի 22 աշխատանքային օր, ապա օրական աշխատավարձը պետք է կազմի 38888 դրամ: Ահա այսպիսին պետք է լինի սովորական պոլիկլինիկայում աշխատող, օրինակ, ակնաբույժի աշխատավարձը, դրան գումարած նաև մարզերի ավելի աղքատիկ սոցիալական պայմաններում ապրելու և աշխատելու համար նախատեսված աշխատավարձային գործակիցները: Այսօրվա առաջարկվող աշխատավարձերը շատ հեռու են վեր նշված իրատեսական չափերից և ինչ հայեցակարգ էլ մշակենք, եթե այն հիմնավորված չէ տնտեսական հաշվարկներով, դատապարտված է ձախողման:

Սարգիս Ավագյան

02.03.2018

Ներկայացված հայեցակարգում ,,Առաջարկվող լուծումներ,, բաժնում բերված են 4 ուղղություններ, որոնցում ներկայացվա քայլերից շատերը գործում են նաև այսօր, սակայն դրանք, եթե չասենք անարդյունավետ են, համենայն դեպս դրանց արդյունավետությունը խիստ հարցական է: Դրանք ավելի շատ կրում են հռչակագրային բնույթ և գործնականում չեն լուծի ծառացած խնդիրը, այն է` մարզերում կադրերի անբավարար հագեցվածությունը: Մի շարք դրույթներ էլ վիճելի են կոռուպցիոն ռիսկեր պարունակելու տեսակետից: Այս առումով կարծում եմ անհրաժեշտություն կա Հայեցակարգը քննարկելու շահառուների տեսակետները արտահայտող կազմակերպությունների ներկայացուցիչների և անհատների հետ: Առաջարկում եմ լրացնել հետևյալ դրույթներով: 1. Իմ կարծիքով հայեցակարգում պետք է տեղ գտնի բժիշկների աշխատավարձերի իրատեսական հաշվարի դրույքը: Բժիշկների աշխատավարձերի անհիմնավոր չափերի տարիներ շարունակ չարչրկվող հարցի հիմքում ընկած է ոչ ճիշտ տնտեսագիտական հաշվարկը: Այսպես օրինակ, այսօր Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտի մեկ տարվա կրթավճարը կազմում է 1000000 դրամ Եթե կոպիտ հաշվարկներով ընդունենք որ բժիշկ-նեղ մասնագետ դառնալու համար պահանջվում է 10 տարի (6 տարի ընդհանուր բժշկություն+4 տարի նեղ մասնագիտացում ), ապա միայն կրթության համար պահանջվող գումարը կոպիտ հաշվարկներով կկազմի 10X 1000000 =10 000 000 դրամ: Եթե հաշվի առնենք որ նեղ մասնագետ բժիշկը աշխատելով 27 տարեկանից մինչ իր թոշակի տարիքը՝ 67 տարեկանը, այսինքն 40 տարի, ամեն 5 տարին մեկ նաև վերապատրաստում է անցնում (ամեն մի վերապատրաստումն արժի 150000 դրամ), ստացվում է որ նա 8 անգամ վերապատրաստվելու համար նույնպես պետք է վճարի 8X 150000=1200000 դրամ: Այսինք առանց հաշվելու գրքերի, տետրերի և այլ հազարումի ծախսերը զուտ կրթական վճարները կազմում են 11 200 000 դրամ: Եթե սա լինի բանկից վերցված վարկ, ապա 40 տարում (իր աշխատած տարիների ընթացքում) այն մարելու համար, առանց բանկային տոկոսները հաշվի առնելու, անհրաժեշտ է որպեսզի ամեն տարի բժիշկը բանկին վճարի 11 200 000:40=280000 դրամ, կամ որ նույնն է ամսեկան 23 333 դրամ: Հաշվի առնելով, որ բոլոր զարգացած երկրներում այս բանկային վճարը կազմում է սովորաբար աշխատավարձի մոտ 5-7 տոկոսը, ապա կստացվի որ աշխատավարձը պետք է կազմի մոտ 16-20 անգամ ավել ամսեկան այդ վճարից որը կազմում է 466 666 դրամ, կամ եթե հաշվենք ամիսն ունի 22 աշխատանքային օր, ապա օրական աշխատավարձը պետք է կազմի 38888 դրամ: Ահա այսպիսին պետք է լինի սովորական պոլիկլինիկայում աշխատող, օրինակ, ակնաբույժի աշխատավարձը, դրան գումարած նաև մարզերի ավելի աղքատիկ սոցիալական պայմաններում ապրելու և աշխատելու համար նախատեսված աշխատավարձային գործակիցները: Այսօրվա առաջարկվող աշխատավարձերը շատ հեռու են վեր նշված իրատեսական չափերից և ինչ հայեցակարգ էլ մշակենք, եթե այն հիմնավորված չէ տնտեսական հաշվարկներով, դատապարտված է ձախողման:

Տեսնել ավելին